ΡΗΞΗ ΥΠΕΡΑΚΑΝΘΙΟΥ

   

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι κακώσεις της άρθρωσης του ώμου που εμφανίζονται πιο συχνά είναι αυτές της τενοντίτιδας και ρήξης υπερακανθίου. Ρήξη σημαίνει η διακοπή της ανατομικής συνέχειας του τένοντα.

Οι ρήξεις του υπερακανθίου μπορούν να ταξινομηθούν σε οξείες, χρόνιες ή και εκφυλιστικές όσο αναφορά τη αιτία τραυματισμού και σε μερικές ή ολικές όσο αναφορά την έκταση της βλάβης.

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΚΩΣΗΣ

Συνήθως η ρήξη συμβαίνει όταν ασκηθεί μια υπέρμετρη δύναμη στον τένοντα του μυ.

Αυτό μπορεί να συμβεί μετά από :

μια απότομη ή δύσκολη κίνηση άρσης κάποιου μεγάλου βάρους,

πτώση με τεντωμένο χέρι,

δυνατό σπρώξιμο

τράβηγμα με τα χέρια ή μια δυνατή ρήψη.

 Μερικές φορές μπορεί να συμβεί με τον καιρό  μέσω κάποιας επαναλαμβανόμενης δραστηριότητας η οποία φορτίζει τον υπερακάνθιο. Αυτό προκαλεί σταδιακή εκφύλιση  και αδυναμία του μυ οι οποίες προδιαθέτουν περαιτέρω τραυματισμό.

 Αυτές οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν κινήσεις στις οποίες το χέρι βρίσκεται ψηλότερα από των ώμο. Σε αθλητές συνήθως η ρήξη υπερακανθίου παρατηρείται σε αθλήματα ρήψεων (   δισκοβολία , ακόντιο) , κολύμβηση , τένις , άρση βαρών και κωπηλασία.

 ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Οι ασθενείς με ρήξη υπερακανθίου του ώμου βιώνουν έναν ξαφνικό πόνο ή μια αίσθηση « σχησίματος » στον ώμο κατά την διάρκεια της δραστηριότητας που την  προκάλεσε.

Σε μικρότερες ρήξεις ( μερική ρήξη) είναι δυνατόν να συνεχίσουν την δραστηριότητα έχοντας μόνο λίγες ενοχλήσεις οι οποίες θα αυξηθούν με ξεκούραση ( ιδιαίτερα την νύχτα ή το επόμενο πρωινό).

Σε αρκετές περιπτώσεις ο πόνος είναι αρκετός για να απαγορεύσει τις κινήσεις του ώμου. Ο πόνος είναι πολύ εντοπισμένος σε συγκεκριμένο σημείο του ώμου και όχι διάσπαρτος.

 Πιο σπάνια  ο πόνος μπορεί να ακτινοβολεί στην ωμοπλάτη , τον αυχένα ή τον βραχίονα.

 Ο πόνος γίνεται « κοφτερός» με τις κινήσεις του ώμου. Στη ρήξη υπερακανθίου οι ασθενείς αισθάνονται πόνο ή αδυναμία στις κινήσεις ανύψωσης χεριού. Ο πόνος μπορεί να χειροτερέψει κατά την άρση βαριών αντικειμένων

( ιδιαίτερα πάνω από το κεφάλι) κατά την διάρκεια κινήσεων πίεσης ή έλξης και όταν ο ασθενής ξαπλώνει πάνω στον τραυματισμένο ώμο.

 Σε μερικές χρόνιες περιπτώσεις η μυϊκή αδυναμία του μυ είναι εμφανής καθώς υπάρχει και νυχτερινός πόνος ( ανεξάρτητα από την θέση του ώμου).

 Ασθενείς με μερική ρήξη υπερακανθίου του ώμου βιώνουν λίγα ή καθόλου από τα παραπάνω συμπτώματα.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Οι περισσότερες ρήξεις υπερακανθίου του ώμου θεραπεύονται με κατάλληλη φυσικοθεραπεία. Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη συνεργασία του ασθενή με τον φυσικοθεραπευτή.

Πολύ βασικό είναι η αποφυγή δραστηριοτήτων που αυξάνουν τα συμπτώματα. Αυτό βοηθά τον οργανισμό μας να επουλώσει τους  τραυματισμένους ιστούς.

Κινήσεις πάνω από το επίπεδο του ώμου , ρήψης , άρσης βαρών αντικειμένων, σπρώξιμο ή τράβηγμα και πίεση του ώμου κατά την διάρκεια του ύπνου πρέπει να αποφεύγονται.

Τις πρώτες 72 ώρες η αντιμετώπιση μας έχει στόχο την μείωση της φλεγμονής με την βοήθεια ενός  νάρθηκα και κοιμόμαστε στο  αντίθετο πλάι ( για να είναι ο ώμος μας ψηλά).
Πρόγραμμα βελτίωσης της δύναμης και της ελαστικότητας πρέπει να εφαρμοστεί όσο υπάρχουν τα συμπτώματα , με την καθοδήγηση του φυσικοθεραπευτή.

 Χειρουργική αποκατάσταση για ρήξη υπερακανθίου του ώμου

Σε ολική ρήξη υπερακανθίου απαιτείται η χειρουργική συρραφή του. Μετά την επέμβαση ακολουθείται εντατικό πρόγραμμα αποκατάστασης.

Οι  αρχικές 6 εβδομάδες περιέχουν μόνο παθητικές κινήσεις ( ειδικές κινήσεις που εκτελεί ο φυσικοθεραπευτής χωρίς την συμμετοχή του ασθενή ) και ο ώμος  είναι ακινητοποιημένος. Αφού ακολουθεί το πρώτο στάδιο περνάμε αμέσως στην σταδιακή ενδυνάμωση  και βελτίωση της ελαστικότητας του ώμου για τους επόμενους μήνες.

 Η χειρουργική αποκατάσταση αποτελεί επιλογή ιδιαίτερα στις παρακάτω περιπτώσεις:

• Ηλικία κάτω από 60 ετών
• Σε ολική ρήξη των στροφέων μυών του ώμου
• Εάν αποτύχει η συντηρητική θεραπεία μέσα σε διάστημα 6 με 8 εβδομάδες ή περισσότερο
• Σε περίπτωση νέων δραστήριων ανθρώπων και αθλητών
• Εάν το επάγγελμα του ασθενή απαιτεί δυνατές , επαναλαμβανόμενες ή πάνω από το επίπεδο του ώμου δραστηριότητες.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Jobe, C.M., Coen, M.J., Screnar, P. (2000) Evaluation of Impingement Syndromes in the Overhead-Throwing Athlete. Journal of Athletic Training
2. Journal of Bone and Joint Surgery, Vol 45B, No. 4, November 1963
3.  Sandra J.Shultz, Peggy A. Houglum. David H. Perrin : Examination Of Musculoskeletal Injuries. Human Kinetics, 2005

http://www.physiocosmos.gr/