Περιοστίτιδα κνήμης

    Ως περιοστίτιδα κνήμης καλείται η φλεγμονή που εκδηλώνεται στην πρόσθια επιφάνεια του περιόστεου της κνήμης και κυρίως στη μεσότητα αυτής. Στους δρομείς, στους αθλητές, στους επαγγελματίες χορευτές και στους στρατιώτες που συμμετέχουν σε δραστηριότητες με άλματα ενδέχεται να παρουσιαστεί στην οπίσθια επιφάνεια της κνήμης.

    Η περιοστίτιδα αποτελεί ένα σύνδρομο υπέρχρησης. Παρότι δεν υπάρχουν πολλές αποδείξεις, ενδέχεται να προκαλέσει – ως αποτέλεσμα έλξης – και άλλα σύνδρομα, όπως το MTSS (Medial tibial stress syndrome).

Αίτια

    Αρκετοί είναι οι παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση της εν λόγω παθολογικής κατάστασης. Μερικοί από αυτούς είναι:

Ö     Η μόλυνση

Ö     Η υπερβολική φυσική δραστηριότητα (λ.χ. η αυξημένη πίεση για τη σταθεροποίηση του ποδιού, ειδικά σε παρουσία υπερβολικού πρηνισμού)

Σημεία – Συμπτώματα

    Όπως σε κάθε σύνδρομο υπέρχρησης, έτσι και στο αναφερόμενο, τα σημεία που θα δείξουν μια παθολογία στην περιοχή είναι:

Ö     Η φλεγμονή

Ö     Το οίδημα στην περιοχή της κνήμης, είτε στον πρόσθιο είτε στον οπίσθιο κνημιαίο μύ, ανάλογα με την επιφάνεια της κνήμης που φλεγμαίνει.

Ö     Ο πόνος στην πρόσθια ή την οπίσθια επιφάνεια της κνήμης

Διάγνωση – Κλινική εξέταση

    Ο ασθενής σε κάθε περίπτωση οφείλει να απευθυνθεί σε έναν ορθοπαιδικό γιατρό, με σκοπό την ίαση της πάσχουσας περιοχής. Ο θεράποντας προκειμένου να καταλήξει σε μία έγκυρη και αξιόπιστη διάγνωση υποβάλει τον ασθενή σε μία σειρά εξετάσεων, οι οποίες είναι:

Ö     Ψηλάφιση

Ö     Μαγνητική τομογραφία (MRI)

Ö     Αξονική τομογραφία (CT)

Ö     Σπινθηρογράφημα οστών

    Μόλις ο θεράποντας συγκεντρώσει τις απαιτούμενες εξετάσεις, τις συγκρίνει με την αξιολόγηση που έχει πραγαματοποίησει στο ιατρείο του, καταλήγει σε ένα θεραπευτικό σχήμα συνδυάζοντας την φαρμακευτική αγωγή με την φυσικοθεραπευτική αποθεραπεία, στοχεύοντας στην καλύτερη δυνατή αντιμετώση της κατάστασης.

Φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση – αποκατάσταση

    Ο θεράποντας παραπέμπει τον ασθενή στον φυσικοθεραπευτή. Τόσο ο θεράποντας όσο και ο θεραπευτής θα συστήσουν στον ασθενή ανάπαυση και τοποθέτηση του σκέλους σε ανάρροπη θέση για τις πρώτες 48 – 72 ώρες, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η παροχέτευση του οιδήματος και της φλεγμονής μέσω της καρδιαγγειακής λειτουργίας.

    Στην περιοχή που φλεγμαίνει πρέπει να εφαρμόζεται κρυοθεραπεία με την τοποθέτηση πάγου ή την άσκηση παγομάλαξης μέχρι την ελαχιστοποίηση του πόνου, για 15 – 20 λεπτά ημερησίως.

    Για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί ο πόνος, ο ασθενής οφείλει να εκτελεί διατατικές ασκήσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης, σύμφωνα με τις οδηγίες του θεραπευτή.

    Ο θεραπευτής με τη σειρά του, θέτοντας ως στόχο την αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας του μέλους κάνει χρήση αναλγητικών μέσων και μηχανημάτων, όπως τα υπέρηχα, το δινόλουτρο,κ.ά. Ταυτόχρονα, εκτελείται κινησιοθεαπεία με χειρομάλαξη, ενεργητικές ισομετρικές ασκήσεις, ειδικές τεχνικές κινητοποίησης και διατατικές ασκήσεις μέχρι τα όρια του πόνου. Με το πέρας των ημερών, η φλεγμονή και ο πόνος υποχωρούν, και οι φυσικοθεραπευτικές τεχνικές γίνονται πιο δύσκολες στην εφαρμογή τους για τον ασθενή, δεδομένου ότι αυξάνεται η αντίσταση κατά την εκτέλεση των ασκήσεων. Όσο βελτιώνεται η κατάσταση της περιοχής, ο ασθενής εντάσσει κιάλλες δραστηριότητες στο καθημερινό του πρόγραμμα. (ποδήλατο, περπάτημα στο διάδρομο, τρέξιμο, κ.ά.)

    Σε περίπτωση που η πάθηση γίνει χρόνια (χρονικό διάστημα > 2 μήνες) και τα συμπτώματα εμμένουν τότε ο θεράποντας σε συνεργασία με τον θεραπευτή επαναπροσδιορίζουν τους στόχους τους και τροποποιούν το πρόγραμμα θεραπείας και αποθεραπείας. Μάλιστα, σε εμφάνιση πρηνισμού του άκρου πόδα και πλατυποδίας ενδείκνυται απόλυτα η κατασκευή ειδικών ορθωτικών πελμάτων, έπειτα από ανάλογη μέτρηση.

Αρθρογραφία

1. Hellasathletic.com
2. Wikipedia
3. Fournier PE., Tibial periostitis ( “ medial tibial stress syndrome”), 2003 Jun; 123(6): 369 – 70
4. Moen MH., Tol JL., et al., Medial tibial stress syndrome: a critical review, 2009; 39(7): 523 – 46
5. Craig DI., Current developments concerning medial tibial stress syndrome, 2009 Dec; 37(4): 39 – 44
6. Gaeta M., Minutoli F., et al., CT and MR imaging finding in athletes with early tibial stress injuries. Comparison with bone scintigraphy findings and emphasis on cortical abnormalities., 2005 May; 235(2): 553 – 61
7. Geyer M., Sander – Beuermann A., Wegner U., Wirth CJ., Stress reactions and stress fractures in the high performance athlete. Causes, diagnosis and therapy, 1993 Feb; 96(2): 66 – 74
8. Watarai K., Bone disease with pain. Stress fracture., 2007 Dec; 17(12): 1914 – 22.