Διαστρέμματα ποδοκνημικής, οξύ & χρόνιο διάστρεμμα – Θεραπευτικές επιλογές.

Οι κακώσεις συνδέσμων στην έξω επιφάνεια του αστραγάλου και  ο τραυματισμός των εξωτερικών συνδέσμων είναι από τους ποιο συχνούς τραυματισμούς στον αθλητικό πληθυσμό  Εκτιμάται ότι αυτοί οι τραυματισμοί αποτελούν  περίπου το 25% από το σύνολο των αθλητικών τραυματισμών. 

Οξύς τραυματισμός των συνδέσμων

Η ποιο ευάλωτοι εξωτερικοί πλάγιοι σύνδεσμοι είναι ο πρόσθιος αστραγαλοπερονικός σύνδεσμος,  συχνά ακολουθείτε  μια συνδυασμένη ρήξη αυτού του συνδέσμου και του πτερνοπερονικού συνδέσμου  Άλλοι τραυματισμοί όπως ο τραυματισμός του έσω δελτοειδούς συνδέσμου είναι λιγότεροι συχνοί, αποτελώντας λιγότερο από το 10% από όλους τους τραυματισμούς. Ο μηχανισμός του τραυματισμού για τους έξω πλάγιους συνδέσμους συμβαίνει ποιο συχνά σε μία θέση πελματιαίας κάμψης ( Plantar flexion)  και ανάσπαση του έσω χείλους (Inversion). 

Η γενικές αρχές θεραπείας και η διαχείρηση ενός οξύ μιας πρόσφατης ρίξης συνδέσμου περιλαμβάνει:

• Ανάπαυση
• Ακινητοποίηση
•  Πάγο και ανάροπη θέση.

Οι τελευταίες επιστημονικές μελέτες  αποδεικνύουν πως η έγκαιρη διάγνωση, η σωστή θεραπευτική επιλογή και το κατάλληλο πρόγραμμα αποκατάστασης είναι πολύ σημαντικά για την πρόληψη της χρόνιας πλευρικής συνδεσμικής αστάθειας του αστραγάλου ( χρόνιο διάστρεμμα . Οι πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν και αποδεικνύουν πως το 75% περίπου όλων των συνδεσμικών τραυματισμών στον αστράγαλο  επανεμφανίζεται και μεταπίπτει σε μια χρόνια φάση δημιουργώντας χρόνια αστάθεια στην άρθρωση με τα ανάλογα συμπτώματα και λειτουργικούς περιορισμούς στον αθλητή ή τον ασθενή. Επίσης έχει αποδειχθεί από πολλές μελέτες ότι η χρόνια εξωτερική αστάθεια της αστραγακοπτερνικής άρθρωσης μπορεί να αναπτυχθεί περίπου στο 10% με 30% σε όλους τους ασθενείς που διατηρούν ένα οξύ τραυματισμό συνδέσμου. 

Πρόληψη

Ο καλύτερος τρόπος για να θεραπεύσουμε τον  τραυματισμό των συνδέσμων είναι να εμποδίσουμε να συμβεί αυτό, αν και αυτό πρακτικά είναι αδύνατον. Παρόλα αυτά η πρόληψη μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο. Η Πρόληψη μπορεί να γίνει είτε με προπόνηση συντονισμού χρησιμοποιώντας ειδικές ασκήσεις πάνω σε  σανίδες ισορροπίας και ειδικά μαλακά δάπεδα ( Stifness)  ή με εξωτερική υποστήριξη της άρθρωσης χρησιμοποιώντας ειδικές ταινίες υποστήριξης (Kinesio Tape), νάρθηκες κ.τ.λ.