LENDIMET E MUSKUJVE

LENDIMET E MUSKUJVE

Lendimet e muskujve mund te jene te hapura dhe te mbyllura. Lendimet e hapura nuk jane lendime tipike sportive, por ndodhin. Lendimet e mbyllura perbejne numrin me te madh te
lendimeve sportive.
Lendimet e mbyllura te muskujve
Lendimet e muskujve mund te ndodhin ne te gjitha sportet, por me se shpeshti hasen ne sportet ku ka vrapime dhe kercime. Shkaktohen nga goditjet direkt ne muskuj, nga forca tkurrese e vet muskulit dhe nga mbingarkesa e
muskujve.
Shenjat e pergjithshme dhe te perbashketa te lendimeve te muskujve jane:
-Dhimbja e forte
-Pozita e detyrueshme e ekstremitetit
-Humbja e pjeserishme apo e plote e funksionit te muskulit dhe zvogelimi i forces
-Ndryshimi i konfiguracionit te muskulit
(rupturat)
-Hematoma subkutane (nese eshte hematoma e madhe mund te palpohet fluktuacioni, por nuk duhet perzier me masen muskulore)
Numri i madh i lendimeve endogjene, te cilat karakterizohen me ndryshime minimale makroskopike, jane te lokalizuara ne trupin e muskulit apo ne vendkalimin muskul – tendin.
Ruptura e fijeve muskulore mund te ndodhe ne cilindo muskul terthoro – vijor, por me se shpeshti ndodh ne muskujt e gjate te ekstremiteteve, me skaje te vogla te tendinit.
Klasifikimi i lendimeve te muskujve behet si vijon:
1. Kontuzio – mund te jete siperfaqesor apo i thelle
2. Zgjatja e tepert e muskulit – distensio
3. Çarja e disa fijeve muskulore – laceracio
4. Keputje e pjeserishme e muskulit – ruptura partialis
5. Keputje e plote e muskulit – ruptura
completa
1. Kontuzioni - shfaqet pas goditjes dhe
shkalla e lendimit varet nga forca goditese.
Pas lendimit shkaktohet gjakderdhje
(hematoma), e cila eshte e dukshme meqenese eshte i shkaktuar nga jashte. Kete lendim ju mund ta shifni shpesh ne futboll dhe ne sportet tjera me kontakt. Ky lendim anglisht quhet muscle bruises (per ata te cilet deshirojne te lexojne me shume per kete lendim, ne google mund ta gjejne me emrin muscle bruises).
2. Distensioni – zgjatja e tepert e muskulit eshte forma me e lehte e lendimit, dhe nuk ka ndryshim te struktures anatomike te muskulit. Mendohet se ne kete forme te lendimit behet nje levizje e tepert e fijeve paralele te muskulit (aktine dhe miozine), zvogelohet tonusi dhe dobesohet funskioni i muskulit.
3. Laceracio – eshte çarje parciale e fijeve te muskulit. Ky lendim karakterizohet mendryshim te struktures anatomike te nje pjese te fijeve te muskulit, gjakderdhje dhe me formin te hematomes.
4. Ruptura parciale e muskulit - ka shenja te ngjashme me format e tjera per dallim qe ne kete forme dhimbja eshte shume me e e shprehur. Hematoma eshte e shprehur dhe, ne te shumten e rasteve, vend i i lenduar mund te palpohet.
5.Ruptura e plote e muskulit - eshte nje
gjendje me e rralle qe karakterizohet me
dhimbje te madhe edhe ne gjendje qetesie – pushimi. Vendi ku ka ndhodhur ruptura eshte i thelluar, ndersa hematoma e formuar, pas lendimit eshte mjaft e madhe.
Anamneza e mire ndihmon diagnostikimin e ketyre formave te lendimeve te muskujve. Distenzioni dhe laceracioni karakterizohen me dhimbje, te cilat nuk jane te nje intensiteti te madh qe aktiviteti te nderpritet.
Nderkaq, dhimbjet e ruptures parciale dhe komplete e detyrojne sportistin qe te nderprese
aktivitetin.
Lendimet e muskujve mund te jene akute dhe kronike. Sherimi i hershem i lendimeve te muskujve bazohet ne respektimin e kater rregullave:
1.Pushimi nga çdo aktivitet per 12 – 36 ore, me pastaj ushtrimet e lehta
2. Zbatimi i ftohtit
3. Bandazhimi
4. Ngritja e ekstremitetit me larte se niveli i zemres (elevacioni).
Ne rastet e rupturave te plota preferohet
intervenimi kirurgjikal. Sherimi i mevonshem bazohet ne zbatimin e procedurave te nxehta, ultrazerit,
elektroterapise, kinezioterapise. Te lendimet e muskujve, ku eshte e shprehur hematoma, 48 ore pas lendimit preferohet perdorimi i preparateve yndyrore te heparines.i

Read More

ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑ

ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑ

Όλοι οι ερευνητές συμφωνούν ότι η αρχιτεκτονική του άκρου πόδα σχετίζεται με την μορφολογία της λεκάνης, αλλά ένα ερώτημα που προκύπτει είναι: υπάρχει σύνδεση μεταξύ του τρόπου στήριξης στα πέλματα και την εμφάνιση οσφυαλγίας;

Ας υποθέσουμε ότι στην όρθια στάση ο αριστερός άκρος πόδας βρίσκεται σεπρηνισμό, που τυπικά προκαλείται από βλαισότητα στην υποστραγαλική άρθρωση (STJ), συνοδευόμενη από πτώση του σκαφοειδούς οστού. Ο δεξιός άκρο πόδας βρίσκεται σε υπτιασμό, όπου η υποστραγαλική άρθρωση είναι σε ραιβότητα, συνοδευόμενη από πτώση του κυβοειδούς οστού. Αυτός ο συνδυασμός πρηνισμού και υπτιασμού δεν επηρεάζει μόνο το φαινομενικό μήκος των ποδιών, αλλά ξεκινά μια μορφολογική διαταραχή που ταξιδεύει προς τα πάνω στην κινητική αλυσίδα, προκαλώντας στρέβλωση στο γόνατο, το ισχίο, τη λεκάνη και στις δομές της μέσης.

Καθώς ο πρηνισμός στον αριστερό άκρο πόδα προκαλεί έσω στροφή στον μηρό, ενώ ο υπτιασμός στον δεξιό άκρο πόδα προκαλεί έξω στροφή στον μηρό, το άτομο θα ωθείτο να βαδίζει πλαγίως σε κάθε βήμα του. Φυσικά το ιδιοδεκτικό σύστημα του οργανισμού δεν μπορεί να επιτρέψει κάτι τέτοιο, οπότε κάνει προσαρμογές. Μια από αυτές τις προσαρμογές σχετίζεται με τη θέση της κεφαλής του μηριαίου οστού στη κοτύλη.

Στο αριστερό πόδι -που ο μηρός βρίσκεται σε έσω στροφή- ο αυχένας του μηριαίου οστού επίσης είναι σε έσω στροφή, γεγονός που ωθεί την κεφαλή προς τα πίσω ενάντια στην κοτύλη. Αντίθετα στο δεξιό πόδι -που ο μηρός βρίσκεται σε έξω στροφή- περιστρέφει τον αυχένα του μηριαίου, προκαλώντας ώθηση ενάντια στο πρόσθιο τμήμα της κοτύλης.
Με τη δεξιά μηριαία κεφαλή να ωθεί προς τα εμπρός και την αριστερή προς τα πίσω, τα οστά της λεκάνης ωθούνται σε αριστερή στροφή. Αυτό συμβαίνει γιατί -καθώς η ανυψωμένη κεφαλή του μηριαίου δεξιά οδηγεί την πρόσθια λαγόνια ακρολοφία προς επάνω και πίσω, περιστρέφοντας τη λεκάνη-, αντισταθμιστικά, η αριστερή πλευρά βυθίζεται. Ως εκ τούτου προκαλείται ασύμμετρη στροφή της λεκάνης, με αποτέλεσμα το μπλοκάρισμα στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η λεκάνη είναι η βάση στήριξης της σπονδυλικής στήλης. Η ασυμμετρία της θα προκαλέσει την προσαρμογή της σπονδυλικής στήλης σε μια σκολιωτική στάση, που θα οδηγήσει σε υπολειτουργικότητα και μυϊκή ανισορροπία.

Επικεντρώνοντας ο θεραπευτής την προσοχή του στη αποκατάσταση της συμμετρίας στην λεκάνη θα έχει, στην καλύτερη περίπτωση, ένα προσωρινό αποτέλεσμα, αλλά δεν θα έχει αποκαταστήσει το πρόβλημα του ασθενή.

Ο πρηνισμός και ο υπτιασμός στον άκρο πόδα όχι μόνο μπορούν να προκαλέσουν στροφή της λεκάνης, αλλά μπορούν να οδηγήσουν σε μια αντισταθμιστική σκολιωτική στάση την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, μεταφέροντας το πρόβλημα προς τα πάνω στη θωρακική και αυχενική περιοχή. Ο θεραπευτής επιβάλλεται να έχει μια σφαιρική προσέγγιση κατά τη διάρκεια της κλινικής αξιολόγησης, ώστε να αναγνωρίσει τον μηχανισμό πίσω από το πρόβλημα του ασθενή.

Επίσης, πολλές φορές διαπιστώνουμε πρηνισμό και στους δυο άκρους πόδες, με αποτέλεσμα αυξημένη οσφυϊκή λόρδωση, αυξημένη οσφύοϊερή γωνία και 'φρακάρισμα' στις αρθρώσεις (facets) μεταξύ του 4ο οσφυϊκού με 5ο οσφυϊκό σπόνδυλο και 5ου οσφυϊκού με 1ο ιερό σπόνδυλο. Στους ασθενείς αυτούς και οι δυο μηριαίες κεφαλές είναι τοποθετημένες προς τα πίσω, με αποτέλεσμα η λεκάνη να ωθείτε προς τα εμπρός και να αυξάνεται η λόρδωση στην οσφυϊκή μοίρα. Το αντίθετο συμβαίνει στη περίπτωση όπου διαπιστώνουμε υπτιασμό και στους δυο άκρους πόδες. Τότε προκαλείται ευθειασμός στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.

Όπως πολύ πειστικά ανέφερε ο Sir William Osler: «Για να μπορέσουμε να θεραπεύσουμε κάτι, πρέπει πρώτα να είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσουμε»

 

Βιβλιογραφία

1.
Zink G J. AN Osteopathic Structural Examination of the Soma. OsteopathicAnnals 7:12-19, 1979
2.
Previc F. A General Theory Concerning the Prenatal Origins of CerebralLateralizations in Humans. Psychological Review. Volume 98, 1991
3.
Geschwind N. Cerebral Lateralization. MIT Press, 1987

Read More

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ COMPUTER

Μελέτες που έγιναν στις Η.Π.Α. το 1997 έδειξαν ότι 92 εκατομμύρια ενήλικες Αμερικάνοι πολίτες είναι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Περίπου το 40% έχουν υπολογιστή στο σπίτι τους, ενώ οι μισοί εργαζόμενοι χρησιμοποιούν υπολογιστή στον χώρο εργασία τους. Πολλές μελέτες έχουν γίνει κατά καιρούς για τις επιπτώσεις αυτής της χρήσης στο μυοσκελετικό σύστημα.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ COMPUTER

Μελέτες που έγιναν στις Η.Π.Α. το 1997 έδειξαν ότι 92 εκατομμύρια ενήλικες Αμερικάνοι πολίτες είναι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Περίπου το 40% έχουν υπολογιστή στο σπίτι τους, ενώ οι μισοί εργαζόμενοι χρησιμοποιούν υπολογιστή στον χώρο εργασία τους. Πολλές μελέτες έχουν γίνει κατά καιρούς για τις επιπτώσεις αυτής της χρήσης στο μυοσκελετικό σύστημα.

Τελευταία έγινε μια μελέτη με σκοπό να καθορισθεί η συχνότητα περιπτώσεων εμφάνισης πόνου από την χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών στον χώρο εργασίας. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 600 νεοδιορισμένοι υπάλληλοι, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν υπολογιστή τουλάχιστον 15 ώρες την εβδομάδα. Τους ζητήθηκε να συμπληρώσουν ένα ημερολόγιο, όπου θα έπρεπε να αναφέρουν τις ώρες που χρησιμοποιούσαν τον υπολογιστή ημερησίως καθώς την παρουσία συμπτωμάτων πόνου στην περιοχή του αυχένα, στους ώμους αλλά και στα χέρια, για τρία χρόνια. Οι ερευνητές αναζήτησαν αυτούς που τα προσκληθέντα συμπτώματα απαιτούσαν φαρμακευτική αγωγή ή ήταν ψηλά στην κλίμακα αξιολόγησης του πόνου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο έγκυρο περιοδικό The American Journal of Industrial Medicine.
Περισσότεροι από το 50% των υπαλλήλων παρουσίασαν μυοσκελετικά προβλήματα τον πρώτο χρόνο της νέας εργασίας τους. Περίπου το 1/3 υπέφεραν από προβλήματα στην περιοχή του αυχένα και των ώμων, ενώ το ? από προβλήματα στα χέρια. Παράδοξα το Σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, του περισσότερο γνωστού συνδρόμου της περιοχής ήταν σημαντικά χαμηλό, μόλις 1%. Μεγαλύτερη προδιάθεση παρουσίασαν οι γυναίκες ηλικίας 30 ετών και πάνω.
Αρχικά μπορεί αυτά τα συμπεράσματα να μας προκαλούν έκπληξη, αλλά να προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εξήγηση την απάντηση θα μας την δώσει η διαπίστωση ότι η κακή στάση, η επαναλαμβανόμενη κουραστική εργασία σε συνδυασμό με το αδύνατο μυϊκό σύστημα προκαλούν αλλαγές στην διάταξη του σκελετού και κατά συνέπεια διαταραχή της δυναμικής ισορροπίας του σώματος.
Η θέση κάθε τμήματος του σώματος σε σχέση με τα υπόλοιπα ορίζει την στάση του σώματος. Σύμφωνα με τις δραστηριότητες του ατόμου η στάση αλλάζει συνεχώς. Τα οστά πηγαίνουν εκεί όπου οι μύες τα πηγαίνουν, ενώ συγκρατούνται εκεί όπου οι μύες τα συγκρατούν. Η ισορροπία σε αυτήν την δραστηριότητα προστατεύει το σώμα από τυχόν τραυματισμούς, είτε κατά την διάρκεια της εργασίας, είτε κατά την ξεκούραση.
Σωστή στάση σημαίνει οι αρθρώσεις να συγκρατούνται σε τέτοια θέση ώστε η επιβάρυνση που δέχονται να είναι ελάχιστη. Αντίθετα η λανθασμένη στάση προκαλεί μεγάλη επιβάρυνση αυξάνοντας την πιθανότητα τραυματισμού, όχι μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή αλλά ακόμα σε άλλες λίγο πιο πάνω ή λίγο πιο κάτω από αυτήν. 
Το σώμα μας χαρακτηρίζεται από μία “αρμονία” κινήσεων.H μεγαλύτερη πρόκληση που είναι η υγεία, επιτυγχάνεται όταν όλα τα τμήματα του σώματος, είναι ελεύθερα να κινούνται σε αρμονική σχέση το ένα με το άλλο. Ο περιορισμός αυτής της συνεχούς εναλλαγής της κίνησης είναι υπεύθυνος για πολλές παθολογικές καταστάσεις. Για παράδειγμα η Σπονδυλική Στήλη πρέπει να είναι ισχυρή αλλά και λειτουργική, όχι μόνον γιατί προσφέρει στήριξη σε ολόκληρο το σώμα, αλλά γιατί προστατεύει τον Νωτιαίο Μυελό μέσο του οποίου επικοινωνεί και ελέγχει ο Εγκέφαλος ολόκληρο το σώμα. Οποιαδήποτε δυσλειτουργία στην σπονδυλική στήλη, μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το σώμα.

Η στάση του σώματος αρχικά επηρεάζεται από την δύναμη της βαρύτητας. Στη συνέχεια η ένταση των καθημερινών δραστηριοτήτων προκαλεί σημαντική επιβάρυνση, που συχνά επιδεινώνεται από τις λανθασμένες θέσεις του σώματος, το αδύνατο μυϊκό σύστημα και τραυματισμούς. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι φθορά στους μύες και τους συνδέσμους που συγκρατούν τον σκελετό. Τα βασικά συμπτώματα τότε είναι πόνος, περιορισμός της κίνησης και μυϊκή αδυναμία. Στην συνέχεια επηρεάζονται με την σειρά τους τα νεύρα της περιοχής με αποτέλεσμα φλεγμονές που προκαλούν ισχιαλγία, οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο, πονοκεφάλους, πόνους στην πλάτη κ.α.. Ενώ η επιπλέον επιβάρυνση οδηγεί σε μη αναστρέψιμες βλάβες όπως είναι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις.

Πέρα από τις επιπτώσεις στην πάσχουσα περιοχή οι επιπτώσεις και στο υπόλοιπο σώμα είναι σημαντικές αν θεωρήσουμε το σώμα σαν ένα ενιαίο σύνολο. Για παράδειγμα η σκολίωση στην θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία, λόγω περιορισμού της κινητικότητας του θώρακα, ακόμα επηρεάζεται το πεπτικό σύστημα και το κυκλοφορικό. Σε τελική ανάλυση διαταράσσεται η υγεία του ανθρώπου. 

Γενικά οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν διαταραχή στην στάση, είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό είναι:

• Επαναλαμβανόμενη κακή στάση στην επαγγελματική ενασχόληση.• Λανθασμένη στάση κατά την διάρκεια της ξεκούρασης.
• Ψυχολογικά ή συναισθηματικά προβλήματα, όπως η κατάθλιψη.
• Προβλήματα όρασης.
• Παχυσαρκία.
• Ακατάλληλα παπούτσια – διαταραχή της βάδισης.
• Αδύνατο μυϊκό σύστημα – διαταραχή της ισορροπίας στην βάδιση.
• Κακή διατροφή.
• Αναπνευστικά προβλήματα.
• Τραυματισμός μυών, τενόντων, συνδέσμών ή οστών.
• Σκολίωση.

Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις διαταραχές της στάσης, ώστε να αποκαταστήσουμε ή να βελτιώσουμε την υγεία του ανθρώπου.

Κάθε θεραπευτικό πρόγραμμα πρέπει να έχει σαν στόχο την λειτουργικότητα απαλλαγμένη από συμπτώματα. Η τεχνική "Manual Therapy", είναι η θεραπευτική προσέγγιση όπου ο θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς να αποκαταστήσει την ισορροπία στις πάσχουσες περιοχές του σώματος. Θεωρούμε το σώμα του ασθενή σαν ένα ενιαίο σύνολο με ψυχο-σωματική διάσταση, όπου η μορφή του εκφράζει την λειτουργικότητα του. Αυτή ακριβώς η μεθοδολογία της την κατατάσσει στις πλέον αποτελεσματικές και ασφαλείς θεραπευτικές μεθόδους με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές. Μέσα από την λεπτομερή αξιολόγηση του σώματος του ασθενή, οι πάσχουσες περιοχές μπορούν να αναγνωρισθούν και να αποκατασταθούν πριν προκαλέσουν μεγαλύτερο πρόβλημα. Στην συνέχεια εκπαιδεύουμε τον ασθενή να χρησιμοποιεί σωστά το σώμα του, ενώ τέλος γίνεται εκμάθηση ενός ατομικού προγράμματος ασκήσεων με σκοπό την ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος, ώστε ο ίδιος να αποκτήσει τον έλεγχο του προβλήματος (αυτοέλεγχος). 
Βασικό μέλημα του θεραπευτή είναι η βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ασθενή, όπως αυτή εκφράζεται από την λειτουργικότητα του και την ψυχική του ισορροπία.

http://physio.gr/

Read More

ΤΟ « ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ » ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Το " Δομικό " μοντέλο της μυοσκελετικής δυσλειτουργίας έχει άμεση και απόλυτη σχέση με την ανατομία , τις ανωμαλίες στην στάση και τις εκφυλιστικές αλλοιώσεις (π.χ. εκφυλισμός του μεσοσπονδυλίου δίσκου , οστεόφυτα , σκολίωση , κ.λ.π.) . 
Η παρουσία αυτών ενοχοποιείται σαν η βασική αιτία των συμπτωμάτων . 

Η παραπάνω θεωρία έχει στηριχθεί από την σημαντική ανάπτυξη των διαγνωστικών μέσων όπως η ακτινογραφία (X-RAY) ,η αξονική τομογραφία (CT SCAN) ,η μαγνητική τομογραφία (MRI) . 
Σκοπός της θεραπείας είναι η ανακατασκευή της δομής σύμφωνα με την τέλεια αρχιτεκτονική . Δυστυχώς όμως σε αρκετές περιπτώσεις οι κατασκευές αντιστέκονται στις δικές μας προσπάθειες .
Τον τελευταίο καιρό ενισχύεται η άποψη ότι ένα μεγάλο ποσοστό μυοσκελετικού πόνου και κατ' επέκταση της σωματικής δυσλειτουργίας που αυτό προκαλεί , έχει την ρίζα του στα μυοπεριτοναικά στοιχεία και όχι στους νευρικούς ή τους αρθρικούς ιστούς .

Ο Rosomoff και οι συνεργάτες του έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κατά 90% και περισσότερο ο πόνος στη μέση οφείλεται στις αλλαγές στο μυοπεριτόναιο.
Ισχυρίζονται ότι η προέλευση του πόνου της μέσης δεν οφείλεται στην πίεση του νεύρου από εκφυλισμένο δίσκο ή από κήλη του δίσκου ( μία από τις περισσότερο δημοφιλείς θεωρίες ) , αλλά είναι το αποτέλεσμα του ονομαζόμενου σιωπηλού νεύρου και το πρόβλημα του πόνου στη μέση πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν ένα μη χειρουργικό πρόβλημα , άσχετο με την νευρική πίεση . 
Το αποτέλεσμα της πίεσης στην νευρική ρίζα είναι η μείωση της αισθητικότητας και η απουσία των εκουσίων κινήσεων , όχι πόνος . 
Μόνον όταν γίνει άρση της πίεσης εμφανίζεται ο πόνος , παράλληλα με την βαθμιαία επιστροφή των εκουσίων κινήσεων .
Η εμπλοκή του μυοπεριτόναιου οφείλεται ,είτε σε βιοχημικούς παράγοντες, είτε σε απευθείας τραυματισμό του .

Ο Saal και οι συνεργάτες του ισχυρίζονται , ότι όταν ο δίσκος τραυματιστεί ή βρίσκεται σε διαδικασία εκφυλισμού , απελευθερώνει νερό και πρωτεογλυκάνες . 
Αυτό το υλικό στην συνέχεια , μετά από βιοχημική μεταμόρφωση μέσω της γλυκοξιλιώσης , αρχίζει μέσα από ένα μη ελεγχόμενο σύστημα , να συμπεριφέρεται σαν ξένο σώμα . 
Το αποτέλεσμα είναι μία φλεγμονώδης ανταπόκριση . Καθώς η συσσώρευση αυτής της « ξένης » πρωτεΐνης μέσα στον επισκληρίδιο χώρο συνεχίζεται , προκαλεί σημαντική αύξηση στα επίπεδα της φωσφωλιπάσης , που οδηγεί στην παραγωγή «επώδυνων» χημικών ουσιών , άρα βιοχημικά προκαλείται το αίσθημα του πόνου .

Ένας μικροτραυματισμός του μυός προκαλεί τη ρήξη κάποιων μυικών ινών και του ενδοπλασματικού δικτύου . Απελευθερώνονται ιόντα Ca ++ , με αποτέλεσμα τη συνεχή μυϊκή σύσπαση . Αυτό προκαλεί ισχαιμία και οίδημα από την συσσώρευση των ιόντων του μεταβολισμού. Έτσι δημιουργούνται ή γίνονται ενεργά τα trigger points . 
Αυτά προκαλούν πόνο που μπορεί να προβάλλει και σε άλλα μέρη του σώματος .Προκαλούν επίσης ελάττωση της μυικής ελαστικότητας και της μυικής ισχύος .
Ο μυς γίνεται ευάλωτος σε καινούργιο τραυματισμό , ο οποίος επαναλαμβάνει τον προηγούμενο κύκλο .Σε οποιοδήποτε σημείο της μυικής γαστέρας μπορεί να δημιουργηθεί ένα ενεργό TP , που μπορεί να συνοδεύεται και από άλλα δορυφορικά .

Ο τραυματισμός μπορεί να προκαλέσει και την δραστηριοποίηση του αντανακλαστικού τάσης ή μυοτατικού αντανακλαστικού σαν απάντηση στην διέγερση των μυικών ατράκτων από την απότομη διάταση των μυών .
Έχουμε δηλαδή ενεργοποίηση του γάμα νευρώνα.
Αυτή η τάση που αναπτύσσεται μεταφέρεται στην απονεύρωση είτε απευθείας , είτε από την κινητοποίηση του οστού που προσφύεται στην απονεύρωση .Έχει καθορισμένη διεύθυνση , εύρος και ένταση . Μεταφέρεται και στους υπόλοιπούς μυς που περιβάλλονται από την ίδια απονεύρωση , οπότε ενεργοποιείται εκ νέου και σε αυτούς το αντανακλαστικό τάσης , με την μεταφορά της τάσης και σε γειτονικές απονευρώσεις , κ.ο.κ. .

Το Κ.Ν.Σ. δέχεται ερεθίσματα που μπορεί να προέρχονται από οποιοδήποτε ιστό (περιτονία , μύ , αρθρικό θύλακο , μήνιγγα , σπλάχνα , δέρμα κ.λ.π. ) .
Ο νωτιαίος μυελός περιλαμβάνει αισθητικούς και κινητικούς νευρώνες όπου δέχεται αυτά τα ερεθίσματα . Σε περίπτωση όμως που τα ερεθίσματα ξεπεράσουν κάποιο όριο , τότε οι ηλεκτροχημικές εκκενώσεις αρχίζουν να επηρεάζουν παράλληλα μονοπάτια . Η διάχυση αυτών των ερεθισμάτων μπορεί να είναι μονόπλευρη ή ετερόπλευρη . Το αποτέλεσμα της υπερφόρτωσης του Κ.Ν.Σ. ορίζεται σαν Facilitated Segment ( FS ) - ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ .

Σύμφωνα με τον UPLEDGER το FS μπορεί να εξηγήσει την ύπαρξη των παρακάτω προβλημάτων :
ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ: Ελάχιστης έντασης ερεθίσματα μπορεί να προκαλέσουν υπερβολική ανταπόκριση .
ΥΠΕΡΧΕΙΛΙΣΗ : Τα ερεθίσματα μπορεί να γίνουν ασαφή και να διασκορπιστούν σε γειτονικά μονοπάτια προκαλώντας διιστάμενα συμπτώματα . Με αυτόν τον τρόπο προκαλείται ο προβαλλόμενος πόνος .
ΔΥΣΤΡΟΦΙΑ : Ένας χρόνιος ερεθισμός μπορεί να επηρεάσει τα συμπαθητικά και αυτόνομα μονοπάτια και να οδηγήσει σε τροφικές και μεταβολικές αλλαγές σε ιστούς που σχετίζονται με την μυοσκελετική δυσλειτουργία 
Το FS μπορεί από μόνο του να είναι πηγή προβλημάτων . 
Αν για παράδειγμα τραυματισμός του δικέφαλου προκαλέσει αυξημένα νευρικά ερεθίσματα , τα οποία μεταφέρονται με του τύπου Ια και ΙΙ νευρώνες , στο σπονδυλικό τμήμα Α5 και άλλοι μύες που συνδέονται με αυτό το τμήμα ( υπερακάνθιος , ελάσσων στρογγύλος , ανελκτήρ της ωμοπλάτης , ελάσσων θωρακικός , κ.λ.π. ) μπορεί να δεχτούν ερεθίσματα διάχυσης με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του γάμα νευρώνα και σε αυτούς . Αποτέλεσμα που οδηγεί σε αυξημένη σπαστικότητα και επιδεκτικότητα στην τάση . Άλλοι ιστοί ( δερματικοί υποδοχείς ,σπλάχνα , εγκεφαλικά κέντρα ) μπορεί επίσης να πέσουν σε αυτή την δοκιμασία άμεσα ή έμμεσα . 
Δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι η περιτονία παίζει έναν έμμεσο ρόλο στον μεταβολισμό των οργάνων που περιβάλλει .Ακόμα ότι ο βασικός μεταβολισμός στα σπλάχνα εξαρτάται απευθείας από τις ρυθμικές κινήσεις της. Σε αυτό το τελευταίο μπορεί κανείς να προσθέσει τις ρυθμικές ή όχι κινήσεις του κινητικού συστήματος .
Η ελάττωση της υπερβολικής δραστηριότητας του γάμα νευρώνα καθώς και η απελευθέρωση των TPs είναι ο βασικός σκοπός για την ελάττωση της σπαστικότητας , ξανά τοποθετώντας τα αρχικά υποδείγματα της κίνησης , ενισχύοντας τον εκούσιο έλεγχο , βελτιώνοντας παράλληλα την μυϊκή ισχύ .
Η τεχνική S/CS φαίνεται να ανοίγει ένα παράθυρο για το Κ.Ν.Σ. να επανέλθει σε φυσιολογικές δραστηριότητες .

http://physio.gr/

Read More

Ένας νέος τρόπος να κερδίζεις μετοχές από τα παγκόσμια social media

Γϊνεται ιδιοκτήτης

Οι μεγαλύτεροι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης του κόσμου ρευστοποιούν εισόδημα της τάξεως αρκετών δισεκατομμυρίων δολλαρίων ετησίως ενεργοποιώντας δωρεάν χρήση των ιστοτόπων τους για τους χρήστες των.
Ο σκοπός του GlobAllShare δεν είναι απλώς να υλοποιήσει δωρεάν χρήση για τους χρήστες του, αλλά να τους κάνει να αισθανθούν την παγκόσμια κοινότητα ως δική τους και τοιουτοτρόπως να την διαμορφώσουν όπως καλύτερα νομίζουν. Γι' αυτό το GlobAllShare διασφαλίζει ιδιοκτησιακή κατάσταση σε κάθε χρήστη με την μορφή ελευθέρων μετοχών κατά την διάρκεια του σταδίου προοργανογράφησης.
Κάθε μέλος του GlobAllShare, που συμμετέχει στην κοινότητα κατά την διάρκεια του σταδίου προοργανογράφησης και συμβάλλει στην παγκόσμια ανάπυτξή του, μπορεί να λαμβάνει μετοχές του GlobAllShare συνεχώς και αδαπάνως και κάθε μήνα να λαμβάνει μερίσματα από το παγκόσμιο κέρδος κατ' αναλογία με τις μετοχές που έχει μετά που η παρούσα επιχείρηση ξεκινήσει.



 Είναι δωρεάν, οπότε δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Είναι ένα ακόμα κοινωνικό δίκτυο όπως όλα όσα άλλα έχεις πιθανώς γραφτεί.

 για εγραφη πατιστε εδω
https://www.globallshare.com/el/2005860.html

Γραφτείτε και προσκαλέστε τους φίλους σας!!! Προσπαθείστε να πείσετε 5 φίλους σας να εγγραφούν μέσω του link που θα τους στείλετε και κερδίστε μια μετοχή εντελώς δωρεάν!!! Απλά προσκαλέστε τους φίλους σας και πείστε τους να προσκαλέσουν και αυτοί με τη σειρά τους τους φίλους τους!!

Για αυτούς που έχουν κάνει εγγραφή από τον παραπάνω σύνδεσμο και έχουν λογαριασμό στο Gas

 

 1 πιγενε στην αρχικη σελιδα

2 παστιστε το gas-vorld που ειναι στα αριστερα τισ σελιδας

3 διαβασε το κιμενο και μετα πατισε το κοκινο κουμπη τισ ενεργοπισεις

και μετα προσκαλεστε τουσ φιλους σας

Πάρτε την συμμετοχή σας από το παγκόσμιο κέρδος

Το GlobAllShare διαμοιράζεται το παγκόσμιο κέρδος του με τους χρήστες του, που έχουν συμβάλλει στην παγκόσμια ανάπτυξη και διάδοσή του κατά την διάρκεια του σταδίου της προοργανογραφήσεως.
Μόλις η επιχείρηση ξεκινήσει οι μέτοχοι του GlobAllShare θα λαμβάνουν κάθε μήνα τα μερίσματά τους από το 70% του παγκοσμίου κέρδους αναλόγως με τις μετοχές που κατέχουν, δηλαδή ο κάθε μέτοχος θα έχει πάγιο μηνιαίο κέρδος.
Όμως οι μέτοχοι του GlobAllShare δεν θα έχουν μόνο μηνιαίο μέρισμα αλλά θα μπορούν επίσης να πωλούν τις μετοχές των σε μια ονομαστική αξία, κερδίζοντας ένα άμεσο και μεγάλο ποσό με αυτόν τον τρόπο.

Αποκτήστε τις δικές σας μετοχές

Μπορείτε επίσης να αποκτήσετε τις δικές σας μετοχές στην κοινότητα του GlobAllShare απλώς κατά την διάρκεια του σταδίου της προοργανογράφησης. Το μόνο που χρειάζεστε είναι να προσκαλείτε φίλους και γνωστούς στον ιστότοπο του GlobAllShare.
Εάν έχετε προσκαλεσει 5 από τους φίλους σας με επιτυχία, θα πάρετε 1 μετοχή GlobAllShare αμέσως. Αλλά δεν μπορείτε απλώς να πάρετε μετοχές αφού καλέσει καποιος δικός σας γνωστούς, αλλά και μετά από κάθε περαιτέρω χρήστη που έχει προσκληθεί από τους φίλους σας, καθώς, άλλωστε μετά από γνωστούς φίλους σας πάρα πολύ, γιατί μέσα από 7 επόμενα επίπεδα μετά από κάθε ενας απο τους φίλους σας, ο οποίος συνειδητοποιεί 5 επιτυχημένες προσκλήσεις σας θα πάρετε επίσης 1 περισσότερο μερίδιο GlobAllShare.
Εάν έχετε προσκαλεσει 5 από τους φίλους σας με επιτυχία, θα πάρετε 1 μετοχή GlobAllShare αμέσως. Αλλά δεν μπορείτε απλώς να πάρετε μετοχές αφού καλέσει καποιος δικός σας γνωστούς, αλλά και μετά από κάθε περαιτέρω χρήστη που έχει προσκληθεί από τους φίλους σας, καθώς, άλλωστε μετά από γνωστούς φίλους σας πάρα πολύ, γιατί μέσα από 7 επόμενα επίπεδα μετά από κάθε ενας απο τους φίλους σας, ο οποίος συνειδητοποιεί 5 επιτυχημένες προσκλήσεις σας θα πάρετε επίσης 1 περισσότερο μερίδιο GlobAllShare.

συνεχές εισόδημα

Μετά τα συμφέροντά σας στην παγκόσμια κοινότητα του GlobAllShare μπορείτε να έχετε μια συνεχή μηνιαίο εισόδημα, από τη στιγμή που καταβάλλεται μέρισμα από την παγκόσμια κέρδη κάθε μήνα, κατ 'αναλογία του αριθμού των μετοχών που κατέχετε.
Εάν έχετε προσκαλεσει 5 από τους φίλους σας στην κοινότητα GlobAllShare με επιτυχία και ειπες τους φίλους σας να καλέσουν επίσης 5 από τους φίλους τους σε 7 επόμενα επίπεδα μετά από εσάς, τότε μπορεί να έχετε δικαίωμα στο μέρισμα εξής κάθε μήνα.

Επίπεδο 1	5 Προσκεκλημενοι	1 GAS Μετοχές
Επίπεδο 2	25 Προσκεκλημενοι	5 GAS Μετοχές
Επίπεδο 3	125 Προσκεκλημενοι	25 GAS Μετοχές
Επίπεδο 4	625 Προσκεκλημενοι	125 GAS Μετοχές
Επίπεδο 5	3 125 Προσκεκλημενοι	625 GAS Μετοχές
Επίπεδο 6	15 625 Προσκεκλημενοι	3 125 GAS Μετοχές
Επίπεδο 7	78 125 Προσκεκλημενοι	15 625 GAS Μετοχές
Σύνολο		19.531 GAS Μετοχές

Σύμφωνα με το παράδειγμα, μπορείτε να πάρετε συνολικά 19.531 GlobAllShare χαριστικών μετοχών, μετά την οποία θα πρέπει να καταβληθεί ένα μηνιαίο μέρισμα μετά την παγκόσμια έναρξη του εγχειρήματος. Αν, για παράδειγμα, θα καταβάλλονται μόνο $ 0.25 μερίσματος από την παγκόσμια κέρδη από ένα μήνα, θα πάρετε $ 5.000 το μήνα. Μπορείτε να πάρετε ακόμα και ένα μέρισμα μηνιαίο $ 0,5 ή 1,0 δολάρια μετά από κάθε μετοχές σας, έτσι μια μηνιαία κέρδη των $ 10.000 ή $ 20,000 μπορεί να παραχθεί εύκολα.
Μπορείτε να παρακολουθείτε τον αριθμό και την αξία των μετοχών, καθώς και το ποσό της μηνιαίας μερίσματος σας στο WebOffice μόνιμα.

Άμεσα χρήματα

Ως μέλος της κοινότητας GlobAllShare μπορείτε να πάρετε όχι μόνο ένα μηνιαίο εισόδημα, με τη μορφή μερισμάτων, αλλά και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, καθώς και από τη στιγμή που μπορεί να πωλήσετε τις μετοχές σας αμέσως
Μετά την παγκόσμια έναρξη του εγχειρήματος μπορείτε να πουλήσετε τις μετοχές σας στην ονομαστική τους αξία, κάνοντας έτσι ένα μεγάλο ποσό από τα χρήματα αμέσως. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: αν η ονομαστική αξία των μετοχών είναι $ 10 μετά την έναρξη της επιχείρησης και σύμφωνα με το παραπάνω παράδειγμα είστε ιδιοκτήτης 19.531 μετοχές GlobAllShare, μπορείτε να τα πουλήσει για συνολικά 195.531 αμερικανικά δολάρια, έτσι ώστε να κερδίσουν ένα μεγάλο ποσό αμέσως. Προφανώς, η ονομαστική αξία των μετοχών μπορεί εύκολα να φτάσει τα $ 20 ή $ 40 ανά μετοχή, ανάλογα με τον αριθμό των προσώπων που χρησιμοποιούν την κοινότητα portal GlobAllShare σε όλο τον κόσμο.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι χρήστες μπορούν να αποκτήσουν μετοχές GlobAllShare μόνο κατά τη διάρκεια της προ-οργάνωσης, σύμφωνα με την απόδοσή τους, ως εκ τούτου, σε παγκόσμιο έναρξη του εγχειρήματος μόνο αυτές θα έχουν τις μετοχές που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του GlobAllShare.
Μετά την έναρξη της επιχείρησης θα εκδοθεί όχι οποιεσδήποτε άλλες μετοχές, έτσι μετοχές μπορούν να αγοραστούν από εκείνους αποκλειστικά οι οποίοι εμπλέκονται στην παγκόσμια δημιουργία του δικτύου και έλαβε μετοχών για τη συμβολή τους.

Read More

Collarbone Fracture

What is a collarbone fracture?

A collarbone fracture is a break in the clavicle, the bone in your upper chest that connects your breastbone (sternum) to part of your shoulder blade (scapula).

What is the cause?

A broken collarbone can occur in several ways. You may fall on your outstretched arm and hand, you may fall on your shoulder, or you may be hit directly in the collarbone.

What are the symptoms?

You have pain and swelling at the area of the break. It is difficult to move your arm or shoulder. You may have heard a crack at the time of the injury.

How is it diagnosed?

A healthcare provider will need to examine the collarbone and do an X-ray to see if there is a break.

How is it treated?

To ease your discomfort, your collarbone may be immobilized in a "figure of 8" splint or brace that holds your shoulders back (as if you were standing at attention). Your arm may be put in a sling. Your provider will prescribe a pain medicine. Broken collarbones are very painful for the first few days.

Put an ice pack, gel pack, or package of frozen vegetables, wrapped in a cloth on the area every 3 to 4 hours, for up to 20 minutes at a time.

Only rarely will a broken collarbone need to be surgically repaired.

How long will the effects last?

Most broken collarbones are healed within 6 to 8 weeks. Your healthcare provider may take another X-ray to be sure that the bone has healed. You must be able to move your collarbone, shoulder, and arm without pain before you can return to your activities or sports. You can start rehabilitation exercises after your broken bone has healed and your provider says it is OK.

When can I return to my sport or activity?

Most broken collarbones are healed within 6 to 8 weeks. It is important for the collarbone to be fully healed before you return to your sport or activity so it doesn't break again. You must be able to move your collarbone, shoulder, and arm without pain. Your healthcare provider may take another X-ray to be sure that the bone has healed.

You can begin rehabilitation exercises after your broken collarbone has healed and after you've seen your provider.

How can I prevent a collarbone fracture?

Collarbone fractures are usually the result of accidents that cannot be prevented.

Comment, Like and Share with your Friends 

Read More

What Is Multiple Sclerosis?

Multiple sclerosis (MS) is a disease in which the nerves of the central nervous system (CNS) degenerate. The CNS is made up of the brain and spinal cord. They process information from our environment and control voluntary muscle movements to allow the body to do certain things. This neural system works efficiently, unless there is a disease process affecting the pathways in the spinal cord and brain. Multiple sclerosis is one of the diseases that can affect these pathways and results in the destruction of myelin, a covering or insulation for nerves, that improves the conduction of impulses along the nerves and also is important for maintaining the health of the nerves. The demyelination (also known as plaques) disrupts the transmission of information in the CNS and leads to the symptoms seen in multiple sclerosis.

What Causes Multiple Sclerosis?
The cause of multiple sclerosis is still unknown. In the last 20 years, researchers have focused on disorders of the immune system and genetics for explanations, suspecting that a foreign agent such as a virus alters the immune system so that the immune system perceives myelin as an intruder and attacks it. Definitive proof of this viral theory is still lacking. However, the attack by the body's immune system on the neural tissues that it is supposed to protect is based on reasonable evidence. This attack is termed autoimmunity, thus making multiple sclerosis an autoimmune disease.

Much More Here: http://bit.ly/1cUxG9r

Read More

What Are Cervical Nerves?

Cervical nerves are spinal nerves from the first seven vertebrae of the spinal cord. These seven vertebrae, called C1 through C7, begin at the base of the skull and make up the cervical spine in humans and most other mammals. There are eight cervical nerves, designated C1 through C8, with C1 through C7 emerging from above the cervical vertebra of the same number and nerve C8 emerging from below vertebra C7, the furthest from the skull. These nerves are connected to the muscles of the upper body and are among the most important in the nervous system.

Each cervical nerve innervates — stimulates — part of the upper body. Beyond the spine in the peripheral nervous system, these nerves branch, split, and intertwine. C1 through C4 form a structure in the neck called the cervical plexus, while C4 through C8, along with the first thoracic spinal nerve (T1), form the brachial plexus. Therefore, a particular cervical nerve can branch into multiple parts of the body, and a particular part of the body can be connected to more than one cervical nerve.

The head and neck are innervated by cervical nerves C1, C2, and C3. The thoracic diaphragm, a sheet of muscle across the lower rib cage essential to respiration, is innervated by C3, C4, and C5. Nerves C5, C6, C7, and C8, along with T1, split into a series of branches that innervate the arms, hands, and shoulders, as well as some muscles in the thorax.

Some of the nerves that branch off include the great auricular nerve, lesser occipital nerve, and transverse cervical nerve, which provide sensation on different parts of the head and neck, as well as the ansa cervicalis, which connects to the muscles of the neck. The phrenic nerve controls the diaphragm. Nerves connecting the cervical spine to the arms, shoulders, and hands include the radial nerve, ulnar nerve, and axillary nerve.

The cervical nerves are essential to sensation and motor control, and damage to them caused by disease or spinal injuries can result in partial or total loss of feeling and mobility in the upper body. It can also affect the autonomic nervous system in the torso, resulting in problems with digestion, respiration, and bowel and bladder control. Injuries at higher vertebrae generally cause greater impairment than injuries at lower vertebrae, and sufficient damage to the higher nerves can result in total quadriplegia — loss of use of all the limbs and the torso. The importance of the thoracic diaphragm to respiration means that a person can no longer breathe independently if the spine is severed above C3, although he or she can be kept alive by a respirator.

Article found here: http://bit.ly/ZMlSRY

Read More

Frozen shoulder

Frozen shoulder, also called adhesive capsulitis, causes pain and stiffness in the shoulder. Over time, the shoulder becomes very hard to move.

Frozen shoulder occurs in about 2% of the general population. It most commonly affects people between the ages of 40 and 60, and occurs in women more often than men.

Anatomy
Your shoulder is a ball-and-socket joint made up of three bones: your upper arm bone (humerus), your shoulder blade (scapula), and your collarbone (clavicle).

The head of the upper arm bone fits into a shallow socket in your shoulder blade. Strong connective tissue, called the shoulder capsule, surrounds the joint.

To help your shoulder move more easily, synovial fluid lubricates the shoulder capsule and the joint.

Description
In frozen shoulder, the shoulder capsule thickens and becomes tight. Stiff bands of tissue — called adhesions — develop. In many cases, there is less synovial fluid in the joint.

The hallmark sign of this condition is being unable to move your shoulder - either on your own or with the help of someone else. It develops in three stages:

Freezing
In the"freezing" stage, you slowly have more and more pain. As the pain worsens, your shoulder loses range of motion. Freezing typically lasts from 6 weeks to 9 months.

Frozen
Painful symptoms may actually improve during this stage, but the stiffness remains. During the 4 to 6 months of the "frozen" stage, daily activities may be very difficult.

Thawing
Shoulder motion slowly improves during the "thawing" stage. Complete return to normal or close to normal strength and motion typically takes from 6 months to 2 years.
In frozen shoulder, the smooth tissues of the shoulder capsule become thick, stiff, and inflamed.

Cause
The causes of frozen shoulder are not fully understood. There is no clear connection to arm dominance or occupation. A few factors may put you more at risk for developing frozen shoulder.

Diabetes. Frozen shoulder occurs much more often in people with diabetes, affecting 10% to 20% of these individuals. The reason for this is not known.

Other diseases. Some additional medical problems associated with frozen shoulder include hypothyroidism, hyperthyroidism, Parkinson's disease, and cardiac disease.

Immobilization. Frozen shoulder can develop after a shoulder has been immobilized for a period of time due to surgery, a fracture, or other
injury. Having patients move their shoulders soon after injury or surgery is one measure prescribed to prevent frozen shoulder.

Symptoms
Pain from frozen shoulder is usually dull or aching. It is typically worse early in the course of the disease and when you move your arm. The pain is usually located over the outer shoulder area and sometimes the upper arm.

Doctor Examination
Physical Examination
After discussing your symptoms and medical history, your doctor will examine your shoulder. Your doctor will move your shoulder carefully in all directions to see if movement is limited and if pain occurs with the motion. The range of motion when someone else moves your shoulder is called "passive range of motion." Your doctor will compare this to the range of motion you display when you move your shoulder on your own ("active range of motion"). People with frozen shoulder have limited range of motion both actively and passively.

Imaging Tests
Other tests that may help your doctor rule out other causes of stiffness and pain include:

X-rays. Dense structures, such as bone, show up clearly on x-rays. X-rays may show other problems in your shoulder, such as arthritis.

Magnetic resonance imaging (MRI) and ultrasound. These studies can create better images of problems with soft tissues, such as a torn rotator cuff.
Treatment

Frozen shoulder generally gets better over time, although it may take up to 3 years.

The focus of treatment is to control pain and restore motion and strength through physical therapy.

Nonsurgical Treatment
More than 90% of patients improve with relatively simple treatments to control pain and restore motion.

Non-steroidal anti-inflammatory medicines. Drugs like aspirin and ibuprofen reduce pain and swelling.

Steroid injections. Cortisone is a powerful anti-inflammatory medicine that is injected directly into your shoulder joint.

Physical Therapy and Massage Therapy: Specific exercises will help restore motion. These may be under the supervision of a physical therapist or via a home program. Therapy includes stretching or range of motion exercises for the shoulder. Sometimes heat is used to help loosen the shoulder up before the stretching exercises. Below are examples of some of the exercises that might be recommended.

• External rotation — passive stretch. Stand in a doorway and bend your affected arm 90 degrees to reach the doorjamb. Keep your hand in place and rotate your body away from your hand. Hold for 30 seconds. Relax and repeat.

• Forward flexion — supine position. Lie on your back with your legs straight. Use your unaffected arm to lift your affected arm overhead until you feel a gentle stretch. Hold for 15 seconds and slowly lower to start position. Relax and repeat.

• Crossover arm stretch. Gently pull one arm across your chest just below your chin as far as possible without causing pain. Hold for 30 seconds. Relax and repeat.

Surgical Treatment
If your symptoms are not relieved by therapy and anti-inflammatory medicines, you and your doctor may discuss surgery. It is important to talk with your doctor about your potential for recovery continuing with simple treatments, and the risks involved with surgery.

The goal of surgery for frozen shoulder is to stretch and release the stiffened joint capsule. The most common methods include manipulation under anesthesia and shoulder arthroscopy.

Manipulation under anesthesia. During this procedure, you are put to sleep. Your doctor will force your shoulder to move which causes the capsule and scar tissue to stretch or tear. This releases the tightening and increases range of motion.

Shoulder arthroscopy.
In this procedure, your doctor will cut through tight portions of the joint capsule. This is done using pencil-sized instruments inserted through small incisions around your shoulder.
In many cases, manipulation and arthroscopy are used in combination to obtain maximum results. Most patients have very good outcomes with these procedures.

Recovery.
After surgery, physical therapy is necessary to maintain the motion that was achieved with surgery. Recovery times vary, from 6 weeks to three months. Although it is a slow process, your commitment to therapy is the most important factor in returning to all the activities you enjoy.
Long-term outcomes after surgery are generally good, with most patients having reduced or no pain and greatly improved range of motion. In some cases, however, even after several years, the motion does not return completely and a small amount of stiffness remains.

Although uncommon, frozen shoulder can recur, especially if a contributing factor like diabetes is still present.

Article First Seen Here: http://bit.ly/R6IoAZ

Read More

ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΣΥΣΤΗΜΑ: ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟ

Οι αισθητηριακοί υποδοχείς για το ιδιοδεκτικό σύστημα βρίσκονται στους μυς και τις αρθρώσεις. Το σύστημα αυτό παίρνει πληροφορίες από τους μυς μας, τένοντες και συνδέσμους και μας δίνει μια αίσθηση του πού βρίσκεται το σώμα μας στον χώρο και τα όρια του σώματός μας. Μας επανατροφοδοτεί για την θέση του σώματος και την δύναμη και εύρος της κίνησης. Αυτό είναι που μας βοηθά να κάμψουμε το γόνατο στη σωστή γωνία για να σηκωθούμε από την καρέκλα, κατεβαίνοντας γλυκά από το πεζοδρόμιο και να χειριστούμε μολύβια, κουμπιά, κουτάλια και κόμπους (Anderson & Emmons 1996, Reisman & Hanchu 1992, SSI 1986). Το ιδιοδεκτικό σύστημα ερεθίζεται με την βαριά δουλειά ή την δουλειά με αντίσταση ή τις εκτάσεις στις αρθρώσεις. Όταν τραβούμε ή σπρώχνουμε κάτι βαρύ, οι αρθρώσεις απομακρύνονται λίγο ή συμπιέζονται, στέλνοντας πληροφόρηση στον εγκέφαλο για την δύναμη και το εύρος της κίνησης. Ο ερεθισμός του ιδιοδεκτικού συστήματος πιστεύεται ότι έχει ηρεμιστική επίδραση στους μαθητές εάν είναι υπερδιεγερμένοι και διεγερτική επίδραση στους υπο-διεγερμένους (Ayres 1979) – που σημαίνει, η ιδιοδεκτικότητα ομαλοποιεί την διέγερση από το υπέρ ή υπό ερεθιστικό επίπεδο σε ένα πιο θετικό επίπεδο.

Η σταθερή πίεση μπορεί να προστεθεί με το κρέμασμα, το έρπισμα κάτω από βαριές καρέκλες με σακουλάκια με φασόλια, ξάπλωμα κάτω από βαριές κουβέρτες και μεταφορά βαριών πραγμάτων. Οι εκτάσεις μπορούν να προστεθούν βάζοντας τους μαθητές να τραβούν κάτι βαρύ όπως ένα κομμάτι πλαστελίνης που έχει επικολληθεί στο θρανίο. Άλλος αποδεκτός τρόπος είναι να βάλουμε τον μαθητή να τακτοποιήσει τα βιβλία της βιβλιοθήκης χρησιμοποιώντας ένα βαγονέτο. Οι μαθητές μπορούν να στοιβιάσουν καρέκλες, ή να μαζέψουν τα τραπέζια ή να σφουγκαρίσουν το πάτωμα στην Τάξη. Η περιποίηση του κήπου είναι μια θαυμάσια και διασκεδαστική μέθοδος για να προωθηθεί η βαριά εργασία και να ενσωματωθεί στο πρόγραμμα μάθησης την ίδια στιγμή. Τα πηδήγματα σε μικρά τραμπολίνο προωθεί το ιδιοδεκτικό εισερχόμενο επιπρόσθετα με το αιθουσαίο εισερχόμενο. Η χρήση ανθεκτικών και ισχυρών χειρισμών (πχ lego, κύβοι ταιριάσματος, πλαστελίνη) αυξάνει τον ιδιοδεκτικό ερεθισμό στα χέρια. Το καθάρισμα του πίνακα, η μπουγάδα και το γέμισμα της μηχανής του χυμού μπορούν να προωθήσουν ιδιοδεκτικό ερεθισμό και προεπαγγελματική εκπαίδευση.

Οι άνθρωποι που έχουν προβλήματα σε αυτό το σύστημα έχουν την τάση να μην τοποθετούν καλά το σώμα τους σε σχέση με τα έπιπλα ή εργαλεία και να κάθονται στραβά στην καρέκλα ακόμη και εάν τα διορθώσουμε. Οι άνθρωποι με ιδιοδεκτικές δυσκολίες «έχουν δυσκολία να μετρήσουν τον βαθμό, την διεύθυνση και την αδιόρατη κρίση των κινήσεων που χρειάζονται για απαλές και συντονισμένες δράσεις. Μπορεί να χτυπούν πράγματα πάνω ή κάτω ή να μην πετυχαίνουν έναν στόχο» (κακή ποσόστωση δύναμης) (Reisman & Hanchu 1992 p.19, Anderson & Emmons 1996). Δεν μπορούν να πιάσουν μια μπάλα, να παίξουν ποδόσφαιρο (γιατί η μπάλα πηγαίνει πολύ γρήγορα για να την ακολουθήσουν τα μάτια) κλπ.

Συνήθως τα παιδιά με δυσκολίες σε αυτό το σύστημα είναι τα τελευταία που τα διαλέγουν για μια ομάδα σύμφωνα με τους Anderson & Emmons 1996. Χτυπούν το χέρι τους στα πράγματα όταν τα πλησιάζουν. Πολλές φορές όταν βάζουν ένα αντικείμενο σε ένα τραπέζι χτυπάνε το χέρι τους καθώς το τραβάνε, ή χτυπούν σε κόχες επίπλων. Μπορεί το πιρούνι να χάνει το στόμα και τρυπάει τα χείλη ή το μάγουλό. Μπορεί να προσπαθήσουν να πιάσουν το ποτήρι και να το πετάξουν κάτω. Αυτά τα κινητικά προβλήματα είναι πολύ ενοχλητικά και εξοργίζουν αφάνταστα το άτομο και το περιβάλλον του. Συνήθως τα γόνατά τους είναι χτυπημένα.

Κάποιες από τις αυτο–ερεθιστικές στρατηγικές που οι άνθρωποι με ιδιοδεκτική αναζήτηση αναπτύσσουν περιλαμβάνουν τα χτυπήματα των χεριών τους, τα πηδήματα, τα χοροπηδήματα, τα σκαρφαλώματα, τις κλίσεις προς ανθρώπους και αντικείμενα, τα συνεχή κουνήματα ενώ κάθονται και το βάδισμα στις μύτες των ποδιών (που αυξάνει την δύναμη των μυών των ποδιών) (Anderson & Emmons 1996, Reisman & Hanchu 1992). Αυτή η μη κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά μπορεί να ελαττωθεί εάν η ιδιοδεκτική δράση προγραμματιστεί μέσα στην καθημερινή ρουτίνα. Ισχυρά εισερχόμενα στις αρθρώσεις είναι χαλαρωτικά όπως το σπρώξιμο, σκαρφάλωμα, άλματα και βαριά φυσική άσκηση. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό-τραυματιστικές συμπεριφορές μπορεί να αναπτυχθούν όπως το χτύπημα του κεφαλιού (που προωθεί στον εγκέφαλο πιο ισχυρά αιθουσαίες και ιδιοδεκτικές πληροφορίες). Το δάγκωμα είναι επίσης συχνό. Ερεθίζει μια ισχυρή ιδιοδεκτική αίσθηση στο σαγόνι (Reisman & Hanchu 1992).

Το ιδιοδεκτικό σύστημα εργάζεται με το αιθουσαίο σύστημα για να «χτίσει» τον μυϊκό τόνο. Ενώ το αιθουσαίο σύστημα σχετίζεται κυρίως με τον κύριο τόνο, το ιδιοδεκτικό σύστημα ρυθμίζει και οργανώνει γενικά υπόβαθρα του τόνου σε σχέση με όλο το κορμί. Οι άνθρωποι με αισθητηριακές δυσκολίες πρέπει να καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να αρχίσουν και διατηρήσουν την κίνηση, έτσι κουράζονται πιο εύκολα και δείχνουν να είναι «τεμπέλικοι» και μη κινητοποιούμενοι όταν προσπαθούν να διατηρήσουν ενέργεια (Reisman & Hanchu 1992).

Η αιθουσαία αίσθηση δουλεύει και σε άλλες περιοχές κοντά στην ιδιοδεκτική αίσθηση. Το αιθουσαίο σύστημα βοηθά να σχεδιάσουμε μια κίνηση και το ιδιοδεκτικό να την εκτελέσουμε. Πρέπει να γνωρίζουμε πού βρίσκεται το σώμα μας στον χώρο για να μπορέσουμε να κινηθούμε γλυκά. Οι άνθρωποι με προβλήματα σε αυτά τα συστήματα συχνά τρακάρουν σε έπιπλα, πόρτες και άλλους ανθρώπους. Σχεδόν πάντα έχουν μελανιές κάπου στο σώμα τους ως αποτέλεσμα αυτού (Anderson & Emmons 1996).

ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Πιθανές δυσλειτουργίες στην ιδιοδεκτική λειτουργία μπορεί να περιλαμβάνουν τα κάτωθι:

·Η κίνησή του είναι «σφιγμένη»
·Κουράζεται εύκολα, ιδίως όταν είναι όρθιο ή διατηρεί συγκεκριμένη στάση σώματος
·«Κλειδώνει» τις αρθρώσεις (πχ αγκώνες, γόνατα) για σταθερότητα (σφιγμένος)
·Δείχνει να έχει αδύναμους μυς
·Έχει αδύναμη σύλληψη με το χέρι
·Δεν μπορεί να σηκώσει βαρειά αντικείμενα (πχ είναι αδύναμο σε σύγκριση με τους συνομηλίκους)
·Θέλει να στηρίζει το σώμα του (ακόμη και σε δραστηριότητα)
·Περπατά στις μύτες των ποδιών
·Φτωχή αντοχή/κουράζεται εύκολα
·Δείχνει ληθαργικός (πχ δεν έχει ενέργεια, είναι νωθρός)
·Περνά την περισσότερη μέρα σε καθιστικό παιχνίδι (πχ κάνει ήρεμα πράγματα)
·Προτιμά το ήσυχο και καθιστικό παιχνίδι (πχ να βλέπει τηλεόραση, τα κομπιούτερς, βιβλία)
·Αποζητά περισσότερο παιχνίδια που τα παίζει καθιστός
·Προτιμά δραστηριότητες που τις κάνει καθιστός
·Διεγείρεται υπερβολικά κατά την κινητική δραστηριότητα
·Είναι συνέχεια «στην πρίζα»
·Αποφεύγει τις ήρεμες δραστηριότητες παιχνιδιού
·Το γράψιμό του είναι δυσανάγνωστο
·Έχει δυσκολία να μείνει μέσα στις γραμμές όταν βάφει ή γράφει

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΥ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΥ

ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΟ:

Κεφάλι προς το έδαφος

Γρήγορη, ακανόνιστη, άρρυθμη

Ξαφνική απώλεια ισορροπίας

Αναπηδήσεις, πηδήγματα, κουνήματα

Γρήγορες κινήσεις κεφαλιού

ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΟ:

Σιγανό, ρυθμικό λίκνισμα

Βαρειά εργασία

πηγη http://www.proseggisi.gr/

Read More

Ασκήσεις ισορροπίας - ιδιοδεκτικότητας

 

Το παρακάτω πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί για τη βελτίωση της ισορροπίας και της ιδιοδεκτικότητας (η ικανότητα να αισθανόμαστε ή να γνωρίζουμε που βρίσκονται οι αρθρώσεις μας στο χώρο, χωρίς να έχουμε οπτική επαφή).  Αυτό είναι σημαντικό γιατί βελτιώνουμε την ικανότητα μας να ρυθμίζουμε το κέντρο βάρους του σώματος μας σε κάθε αλλαγή θέσης ή σε κάθε κίνηση και να διατηρούμε τον έλεγχο.  Είναι επιστημονικά αποδειγμένο ότι βοηθούν στην πρόληψη τραυματισμών κι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της αποκατάστασης σε περίπτωση τραυματισμού του κάτω άκρου. Σε περίπτωση  τραυματισμού στην περιοχή πριν εκτελέσετε οποιαδήποτε από τις παρακάτω ασκήσεις πρέπει συμβουλευτείτε τον φυσικοθεραπευτή σας.

Συνήθως οι ασκήσεις ισορροπίας εκτελούνται 10 με 15 λεπτά την ημέρα χωρίς να αναπαράγουν συμπτώματα ή πόνο .  Γενικά πρέπει να διαλέξετε ασκήσεις οι οποίες θα σας κάνουν να νιώθετε εκτός ισορροπίας  γιατί μονό έτσι βελτιώνεστε. Πάντα να έχετε εξασφαλίσει την ασφάλεια στηριζόμενοι σε ένα τοίχο , πάγκο κτλ.

Βασικές ασκήσεις ισορροπίας 

Άσκηση 1

Ισορροπία στο ένα πόδι  (εικόνα 1) . Κρατάμε την ισορροπία μας για 20 δευτερόλεπτα .Αφού το πετύχουμε προσπαθούμε το ίδιο με κλειστά μάτια. Η άσκηση προοδεύει με το να πατάμε σε ένα μαξιλάρι την ώρα  της εκτέλεσης . Έπειτα  κλείνουμε τα μάτια μας και προσπαθούμε να κρατήσουμε την ισορροπία μας 20 δευτερόλεπτα.

Εικόνα 1 Ισορροπία στο ένα πόδι 

Άσκηση 2

Περιστροφές με μπάλα (εικόνα 2) Στεκόμαστε στο ένα πόδι και περιστρέφουμε μια μπάλα γύρω από την μέση μας . Όταν η άσκηση είναι εύκολη τότε την εκτελούμε με τα μάτια κλειστά.

   

Εικόνα 2 – Περιστροφές με μπάλα

Άσκηση 3

Περιστροφές με μπάλα γύρω από τον μηρό (εικόνα 3) . Στεκόμαστε στο ένα πόδι και περιστρέφουμε μια μπάλα γύρω από τον μηρό μας . Όταν η άσκηση είναι εύκολη τότε την εκτελούμε με τα μάτια κλειστά.
                                                

Εικόνα 3 – Περιστροφές με μπάλα γύρω από τον μηρό 

Άσκηση 4

 Πάσες (εικόνα 4) .Στεκόμαστε στο ένα πόδι και ρίχνουμε την μπάλα στον τοίχο ή σε έναν συναθλητή μας προσπαθώντας να διατηρήσουμε την ισορροπία μας.

Εικόνα 4 – Πάσες

Άσκηση 5

Πάσες στο πλάι (εικόνα 5) .Στεκόμαστε στο ένα πόδι και ρίχνουμε προς το πλάι την μπάλα στον τοίχο ή σε έναν συναθλητή μας προσπαθώντας να διατηρήσουμε την ισορροπία μας.

Εικόνα 5 – Πάσες στο πλάι

Προχωρημένες  ασκήσεις ισορροπίας 

Ασκήσεις σε δίσκο ισορροπίας

Άσκηση 6

Στεκόμαστε πάνω στον δίσκο ισορροπίας με τα δυο μας πόδια  και προσπαθούμε  το στεφάνι του δίσκου να μην ακουμπήσει στο πάτωμα ( εικόνα 6) . Όταν εξοικειωθείτε με αυτό τότε εκτελείτε κύκλους χωρίς να ακουμπά το στεφάνι στο πάτωμα με την φόρα των δεικτών του ρολογιού και αντίθετα. Έπειτα εκτελείτε ακριβώς τις ίδιες ασκήσεις με κλειστά τα μάτια . Το τελευταίο στάδιο είναι να εκτελέσετε όλες τις παραπάνω ασκήσεις στηριζόμενοι στο ένα πόδι.
                                  

Εικόνα 6 – Ασκήσεις σε δίσκο ισορροπίας

Άσκηση 7

Μικρά πηδηματάκια με το ένα πόδι (εικόνα 7 και 9 ).  Φτιάχνετε ένα αστέρι στο πάτωμα χρησιμοποιώντας μια ταινία όπως φαίνεται στην εικόνα 8 . Έπειτα ξεκινώντας από το κέντρο του αστεριού κάνουμε πηδηματάκια μέχρι την άκρη  και πίσω  (εικόνα 7 ). Επαναλαμβάνουμε σε κυκλική τροχιά . Ένας άλλος τρόπος είναι να έχουμε το ένα μας πόδι στο κέντρο και το άλλο στην άκρη έτσι πηδάμε με το ένα και προσγειωνόμαστε με το άλλο. (εικόνα 9 ).

Εικόνα 8 – αστέρι

Εικόνα 7 – Μικρά πηδηματάκια με το ένα πόδι   (  α τρόπος )

                                      

                                                  Εικόνα 9 – Μικρά πηδηματάκια με το ένα πόδι   (  β  τρόπος )

πηγη  http://www.physio-aid.gr/

Read More

What is Arthritis?

By Medical News Today

Arthritis affects the musculoskeletal system, specifically the joints. It is the main cause of disability among people over fifty-five years of age in industrialized countries.

The word arthritis comes from the Greek arthron meaning "joint" and the Latin itis meaning "inflammation". The plural of arthritis is arthritides.

Arthritis is not a single disease - it is a term that covers over 100 medical conditions. Osteoarthritis (OA) is the most common form of arthritis and generally affects elderly patients. Some forms of arthritis can affect people at a very early age.
What causes arthritis?

In order to better understand what is going on when a person suffers from some form of arthritis, let us look at how a joint works.

Basically, a joint is where one bone moves on another bone. Ligaments hold the two bones together. The ligaments are like elastic bands, while they keep the bones in place your muscles relax or contract to make the joint move.

Cartilage covers the bone surface to stop the two bones from rubbing directly against each other. The covering of cartilage allows the joint to work smoothly and painlessly.

A capsule surrounds the joint. The space within the joint - the joint cavity - has synovial fluid. Synovial fluid nourishes the joint and the cartilage. The synovial fluid is produced by the synovium (synovial membrane) which lines the joint cavity.

If you have arthritis something goes wrong with the joint(s). What goes wrong depends on what type of arthritis you have. It could be that the cartilage is wearing away, a lack of fluid, autoimmunity (your body attacking itself), infection, or a combination of many factors.

Does cracking knuckles cause arthritis?

Cracking the knuckles, also known as "popping", is a kind of joint manipulation that produces a cracking sound. Cracking one's knuckles is a deliberate action.

In fact, humans are able to crack several joints, including the ankles, shoulders, feet, jaws, toes, neck and back vertebrae, elbows, wrists and hips.

Two studies showed that chronic knuckle cracking does not appear to increase the risk of hand osteoarthritis, but may reduce the strength of your grip.

Dr. Donald Unger won the Ig Nobel Prize in Medicine after spending 60 years cracking the knuckles on his left hand but not his right. He reported that neither hand had arthritis after all that time, or other problems.
Types of arthritis

There are over 100 types of arthritis. Here is a description of some common ones, together with the causes:
Osteoarthritis - cartilage loses its elasticity. If the cartilage is stiff it becomes damaged more easily. The cartilage, which acts as a shock absorber, will gradually wear away in some areas. As the cartilage becomes damaged tendons and ligaments become stretched, causing pain. Eventually the bones may rub against each other causing very severe pain.

Rheumatoid arthritis - this is an inflammatory form of arthritis. The synovial membrane (synovium) is attacked, resulting in swelling and pain. If left untreated the arthritis can lead to deformity. Rheumatoid arthritis is significantly more common in women than men and generally strikes when the patient is aged between 40 and 60. However, children and much older people may also be affected. Swedish scientists published their study in JAMA in October 2012, explaining that patients with rheumatoid arthritis have a higher risk of blood clots in the first ten years after diagnosis.

Infectious arthritis (septic arthritic) - an infection in the synovial fluid and tissues of a joint. It is usually caused by bacteria, but could also be caused by fungi or viruses. Bacteria, fungi or viruses may spread through the bloodstream from infected tissue nearby, and infect a joint. Most susceptible people are those who already have some form of arthritis and develop an infection that travels in the bloodstream.

Juvenile rheumatoid arthritis (JRA) - means arthritis that affects a person aged 16 or less. JRA can be various forms of arthritis; it basically means that a child has it. There are three main types:

1. Pauciarticular JRA, the most common and mildest. The child experiences pain in up to 4 joints.

2. Polyarticular JRA affects more joints and is more severe. As time goes by it tends to get worse.

3. Systemic JRA is the least common. Pain is experienced in many joints. It can spread to organs. This can be the most serious JRA.

What are the signs and symptoms of arthritis?

The symptoms of arthritis depend on the type of arthritis, for example:
Osteoarthritis - The symptoms develop slowly and get worse as time goes by. There is pain in a joint, either during or after use, or after a period of inactivity. There will be tenderness when pressure is applied to the joint. The joint will be stiff, especially first thing in the morning. The patient may find it harder to use the joint - it loses its flexibility. Some patients experience a grating sensation when they use the joint. Hard lumps, or bone spurs may appear around the joint. In some cases the joint might swell. The most common affected joints are in the hips, hands, knees and spine.

Rheumatoid arthritis - The patient often finds the same joints in each side of the body are painfully swollen, inflamed, and stiff. The fingers, arms, legs and wrists are most commonly affected. Symptoms are usually worst on waking up in the morning and the stiffness can last for 30 minutes at this time. The joint is tender when touched. Hands may be red and puffy. There may be rheumatoid nodules (bumps of tissue under the skin of the patient's arms). Many patients with rheumatoid arthritis feel tired most of the time. Weight loss is common.

The smaller joints are usually noticeably affected first. Experts say patients with rheumatoid arthritis have problems with several joints at the same time. As the arthritis progresses it spreads from the smaller joints in your hands, wrists, ankles and feet to your elbows, knees, hips, neck, shoulders and jaw.

Infectious arthritis - The patient has a fever, joint inflammation and swelling. He will feel tenderness and/or a sharp pain. Often these symptoms are linked to an injury or another illness. Most commonly affected areas are the knee, shoulder, elbow, wrist and finger. In the majority of cases, just one joint is affected.

Juvenile rheumatoid arthritis - The patient is a child. He will experience intermittent fevers which tend to peak in the evening and then suddenly disappear. His appetite will be poor and he will lose weight. There may be blotchy rashes on his arms and legs. Anemia is also common. The child may limp or have a sore wrist, finger, or knee. A joint may suddenly swell and stay larger than it usually is. The child may experience a stiff neck, hips or some other joint.

Full Article Here: http://bit.ly/13Op697

Read More