Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014


xamhlh osfyalgia1

ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑFig1 heels

Όλοι οι ερευνητές συμφωνούν ότι η αρχιτεκτονική του άκρου πόδα σχετίζεται με την μορφολογία της λεκάνης, αλλά ένα ερώτημα που προκύπτει είναι: υπάρχει σύνδεση μεταξύ του τρόπου στήριξης στα πέλματα και την εμφάνιση οσφυαλγίας;

Ας υποθέσουμε ότι στην όρθια στάση ο αριστερός άκρος πόδας βρίσκεται σεπρηνισμό, που τυπικά προκαλείται από βλαισότητα στην υποστραγαλική άρθρωση (STJ), συνοδευόμενη από πτώση του σκαφοειδούς οστού. Ο δεξιός άκρο πόδας βρίσκεται σε υπτιασμό, όπου η υποστραγαλική άρθρωση είναι σε ραιβότητα, συνοδευόμενη από πτώση του κυβοειδούς οστού. Αυτός ο συνδυασμός πρηνισμού και υπτιασμού δεν επηρεάζει μόνο το φαινομενικό μήκος των ποδιών, αλλά ξεκινά μια μορφολογική διαταραχή που ταξιδεύει προς τα πάνω στην κινητική αλυσίδα, προκαλώντας στρέβλωση στο γόνατο, το ισχίο, τη λεκάνη και στις δομές της μέσης.
RotationPelvisΚαθώς ο πρηνισμός στον αριστερό άκρο πόδα προκαλεί έσω στροφή στον μηρό, ενώ ο υπτιασμός στον δεξιό άκρο πόδα προκαλεί έξω στροφή στον μηρό, το άτομο θα ωθείτο να βαδίζει πλαγίως σε κάθε βήμα του. Φυσικά το ιδιοδεκτικό σύστημα του οργανισμού δεν μπορεί να επιτρέψει κάτι τέτοιο, οπότε κάνει προσαρμογές. Μια από αυτές τις προσαρμογές σχετίζεται με τη θέση της κεφαλής του μηριαίου οστού στη κοτύλη.
Fig3 skeletalpelvisΣτο αριστερό πόδι -που ο μηρός βρίσκεται σε έσω στροφή- ο αυχένας του μηριαίου οστού επίσης είναι σε έσω στροφή, γεγονός που ωθεί την κεφαλή προς τα πίσω ενάντια στην κοτύλη. Αντίθετα στο δεξιό πόδι -που ο μηρός βρίσκεται σε έξω στροφή- περιστρέφει τον αυχένα του μηριαίου, προκαλώντας ώθηση ενάντια στο πρόσθιο τμήμα της κοτύλης.
Με τη δεξιά μηριαία κεφαλή να ωθεί προς τα εμπρός και την αριστερή προς τα πίσω, τα οστά της λεκάνης ωθούνται σε αριστερή στροφή. Αυτό συμβαίνει γιατί -καθώς η ανυψωμένη κεφαλή του μηριαίου δεξιά οδηγεί την πρόσθια λαγόνια ακρολοφία προς επάνω και πίσω, περιστρέφοντας τη λεκάνη-, αντισταθμιστικά, η αριστερή πλευρά βυθίζεται. Ως εκ τούτου προκαλείται ασύμμετρη στροφή της λεκάνης, με αποτέλεσμα το μπλοκάρισμα στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η λεκάνη είναι η βάση στήριξης της σπονδυλικής στήλης. Η ασυμμετρία της θα προκαλέσει την προσαρμογή της σπονδυλικής στήλης σε μια σκολιωτική στάση, που θα οδηγήσει σε υπολειτουργικότητα και μυϊκή ανισορροπία.

Επικεντρώνοντας ο θεραπευτής την προσοχή του στη αποκατάσταση της συμμετρίας στην λεκάνη θα έχει, στην καλύτερη περίπτωση, ένα προσωρινό αποτέλεσμα, αλλά δεν θα έχει αποκαταστήσει το πρόβλημα του ασθενή.

CommonStructuralΟ πρηνισμός και ο υπτιασμός στον άκρο πόδα όχι μόνο μπορούν να προκαλέσουν στροφή της λεκάνης, αλλά μπορούν να οδηγήσουν σε μια αντισταθμιστική σκολιωτική στάση την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, μεταφέροντας το πρόβλημα προς τα πάνω στη θωρακική και αυχενική περιοχή. Ο θεραπευτής επιβάλλεται να έχει μια σφαιρική προσέγγιση κατά τη διάρκεια της κλινικής αξιολόγησης, ώστε να αναγνωρίσει τον μηχανισμό πίσω από το πρόβλημα του ασθενή.
Επίσης, πολλές φορές διαπιστώνουμε πρηνισμό και στους δυο άκρους πόδες, με αποτέλεσμα αυξημένη οσφυϊκή λόρδωση, αυξημένη οσφύοϊερή γωνία και 'φρακάρισμα' στις αρθρώσεις (facets) μεταξύ του 4ο οσφυϊκού με 5ο οσφυϊκό σπόνδυλο και 5ου οσφυϊκού με 1ο ιερό σπόνδυλο. Στους ασθενείς αυτούς και οι δυο μηριαίες κεφαλές είναι τοποθετημένες προς τα πίσω, με αποτέλεσμα η λεκάνη να ωθείτε προς τα εμπρός και να αυξάνεται η λόρδωση στην οσφυϊκή μοίρα. Το αντίθετο συμβαίνει στη περίπτωση όπου διαπιστώνουμε υπτιασμό και στους δυο άκρους πόδες. Τότε προκαλείται ευθειασμός στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.


Όπως πολύ πειστικά ανέφερε ο Sir William Osler: «Για να μπορέσουμε να θεραπεύσουμε κάτι, πρέπει πρώτα να είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσουμε»

static1

 


Βιβλιογραφία

1.
Zink G J. AN Osteopathic Structural Examination of the Soma. OsteopathicAnnals 7:12-19, 1979
2.
Previc F. A General Theory Concerning the Prenatal Origins of CerebralLateralizations in Humans. Psychological Review. Volume 98, 1991
3.
Geschwind N. Cerebral Lateralization. MIT Press, 1987


    ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ COMPUTER
Μελέτες που έγιναν στις Η.Π.Α. το 1997 έδειξαν ότι 92 εκατομμύρια ενήλικες Αμερικάνοι πολίτες είναι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Περίπου το 40% έχουν υπολογιστή στο σπίτι τους, ενώ οι μισοί εργαζόμενοι χρησιμοποιούν υπολογιστή στον χώρο εργασία τους. Πολλές μελέτες έχουν γίνει κατά καιρούς για τις επιπτώσεις αυτής της χρήσης στο μυοσκελετικό σύστημα.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ COMPUTER

Μελέτες που έγιναν στις Η.Π.Α. το 1997 έδειξαν ότι 92 εκατομμύρια ενήλικες Αμερικάνοι πολίτες είναι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Περίπου το 40% έχουν υπολογιστή στο σπίτι τους, ενώ οι μισοί εργαζόμενοι χρησιμοποιούν υπολογιστή στον χώρο εργασία τους. Πολλές μελέτες έχουν γίνει κατά καιρούς για τις επιπτώσεις αυτής της χρήσης στο μυοσκελετικό σύστημα.
computer users
Τελευταία έγινε μια μελέτη με σκοπό να καθορισθεί η συχνότητα περιπτώσεων εμφάνισης πόνου από την χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών στον χώρο εργασίας. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 600 νεοδιορισμένοι υπάλληλοι, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν υπολογιστή τουλάχιστον 15 ώρες την εβδομάδα. Τους ζητήθηκε να συμπληρώσουν ένα ημερολόγιο, όπου θα έπρεπε να αναφέρουν τις ώρες που χρησιμοποιούσαν τον υπολογιστή ημερησίως καθώς την παρουσία συμπτωμάτων πόνου στην περιοχή του αυχένα, στους ώμους αλλά και στα χέρια, για τρία χρόνια. Οι ερευνητές αναζήτησαν αυτούς που τα προσκληθέντα συμπτώματα απαιτούσαν φαρμακευτική αγωγή ή ήταν ψηλά στην κλίμακα αξιολόγησης του πόνου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο έγκυρο περιοδικό The American Journal of Industrial Medicine.
Περισσότεροι από το 50% των υπαλλήλων παρουσίασαν μυοσκελετικά προβλήματα τον πρώτο χρόνο της νέας εργασίας τους. Περίπου το 1/3 υπέφεραν από προβλήματα στην περιοχή του αυχένα και των ώμων, ενώ το ? από προβλήματα στα χέρια. Παράδοξα το Σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, του περισσότερο γνωστού συνδρόμου της περιοχής ήταν σημαντικά χαμηλό, μόλις 1%. Μεγαλύτερη προδιάθεση παρουσίασαν οι γυναίκες ηλικίας 30 ετών και πάνω.
Αρχικά μπορεί αυτά τα συμπεράσματα να μας προκαλούν έκπληξη, αλλά να προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εξήγηση την απάντηση θα μας την δώσει η διαπίστωση ότι η κακή στάση, η επαναλαμβανόμενη κουραστική εργασία σε συνδυασμό με το αδύνατο μυϊκό σύστημα προκαλούν αλλαγές στην διάταξη του σκελετού και κατά συνέπεια διαταραχή της δυναμικής ισορροπίας του σώματος.
Η θέση κάθε τμήματος του σώματος σε σχέση με τα υπόλοιπα ορίζει την στάση του σώματος. Σύμφωνα με τις δραστηριότητες του ατόμου η στάση αλλάζει συνεχώς. Τα οστά πηγαίνουν εκεί όπου οι μύες τα πηγαίνουν, ενώ συγκρατούνται εκεί όπου οι μύες τα συγκρατούν. Η ισορροπία σε αυτήν την δραστηριότητα προστατεύει το σώμα από τυχόν τραυματισμούς, είτε κατά την διάρκεια της εργασίας, είτε κατά την ξεκούραση.
Σωστή στάση σημαίνει οι αρθρώσεις να συγκρατούνται σε τέτοια θέση ώστε η επιβάρυνση που δέχονται να είναι ελάχιστη. Αντίθετα η λανθασμένη στάση προκαλεί μεγάλη επιβάρυνση αυξάνοντας την πιθανότητα τραυματισμού, όχι μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή αλλά ακόμα σε άλλες λίγο πιο πάνω ή λίγο πιο κάτω από αυτήν. 
Το σώμα μας χαρακτηρίζεται από μία “αρμονία” κινήσεων.H μεγαλύτερη πρόκληση που είναι η υγεία, επιτυγχάνεται όταν όλα τα τμήματα του σώματος, είναι ελεύθερα να κινούνται σε αρμονική σχέση το ένα με το άλλο. Ο περιορισμός αυτής της συνεχούς εναλλαγής της κίνησης είναι υπεύθυνος για πολλές παθολογικές καταστάσεις. Για παράδειγμα η Σπονδυλική Στήλη πρέπει να είναι ισχυρή αλλά και λειτουργική, όχι μόνον γιατί προσφέρει στήριξη σε ολόκληρο το σώμα, αλλά γιατί προστατεύει τον Νωτιαίο Μυελό μέσο του οποίου επικοινωνεί και ελέγχει ο Εγκέφαλος ολόκληρο το σώμα. Οποιαδήποτε δυσλειτουργία στην σπονδυλική στήλη, μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το σώμα.
computer users1
Η στάση του σώματος αρχικά επηρεάζεται από την δύναμη της βαρύτητας. Στη συνέχεια η ένταση των καθημερινών δραστηριοτήτων προκαλεί σημαντική επιβάρυνση, που συχνά επιδεινώνεται από τις λανθασμένες θέσεις του σώματος, το αδύνατο μυϊκό σύστημα και τραυματισμούς. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι φθορά στους μύες και τους συνδέσμους που συγκρατούν τον σκελετό. Τα βασικά συμπτώματα τότε είναι πόνος, περιορισμός της κίνησης και μυϊκή αδυναμία. Στην συνέχεια επηρεάζονται με την σειρά τους τα νεύρα της περιοχής με αποτέλεσμα φλεγμονές που προκαλούν ισχιαλγία, οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο, πονοκεφάλους, πόνους στην πλάτη κ.α.. Ενώ η επιπλέον επιβάρυνση οδηγεί σε μη αναστρέψιμες βλάβες όπως είναι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις.
Πέρα από τις επιπτώσεις στην πάσχουσα περιοχή οι επιπτώσεις και στο υπόλοιπο σώμα είναι σημαντικές αν θεωρήσουμε το σώμα σαν ένα ενιαίο σύνολο. Για παράδειγμα η σκολίωση στην θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία, λόγω περιορισμού της κινητικότητας του θώρακα, ακόμα επηρεάζεται το πεπτικό σύστημα και το κυκλοφορικό. Σε τελική ανάλυση διαταράσσεται η υγεία του ανθρώπου. 
Γενικά οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν διαταραχή στην στάση, είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό είναι:
• Επαναλαμβανόμενη κακή στάση στην επαγγελματική ενασχόληση.computer users2• Λανθασμένη στάση κατά την διάρκεια της ξεκούρασης.
• Ψυχολογικά ή συναισθηματικά προβλήματα, όπως η κατάθλιψη.
• Προβλήματα όρασης.
• Παχυσαρκία.
• Ακατάλληλα παπούτσια – διαταραχή της βάδισης.
• Αδύνατο μυϊκό σύστημα – διαταραχή της ισορροπίας στην βάδιση.
• Κακή διατροφή.
• Αναπνευστικά προβλήματα.
• Τραυματισμός μυών, τενόντων, συνδέσμών ή οστών.
• Σκολίωση.
Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις διαταραχές της στάσης, ώστε να αποκαταστήσουμε ή να βελτιώσουμε την υγεία του ανθρώπου.
Κάθε θεραπευτικό πρόγραμμα πρέπει να έχει σαν στόχο την λειτουργικότητα απαλλαγμένη από συμπτώματα. Η τεχνική "Manual Therapy", είναι η θεραπευτική προσέγγιση όπου ο θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς να αποκαταστήσει την ισορροπία στις πάσχουσες περιοχές του σώματος. Θεωρούμε το σώμα του ασθενή σαν ένα ενιαίο σύνολο με ψυχο-σωματική διάσταση, όπου η μορφή του εκφράζει την λειτουργικότητα του. Αυτή ακριβώς η μεθοδολογία της την κατατάσσει στις πλέον αποτελεσματικές και ασφαλείς θεραπευτικές μεθόδους με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές. Μέσα από την λεπτομερή αξιολόγηση του σώματος του ασθενή, οι πάσχουσες περιοχές μπορούν να αναγνωρισθούν και να αποκατασταθούν πριν προκαλέσουν μεγαλύτερο πρόβλημα. Στην συνέχεια εκπαιδεύουμε τον ασθενή να χρησιμοποιεί σωστά το σώμα του, ενώ τέλος γίνεται εκμάθηση ενός ατομικού προγράμματος ασκήσεων με σκοπό την ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος, ώστε ο ίδιος να αποκτήσει τον έλεγχο του προβλήματος (αυτοέλεγχος). 
Βασικό μέλημα του θεραπευτή είναι η βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ασθενή, όπως αυτή εκφράζεται από την λειτουργικότητα του και την ψυχική του ισορροπία.
http://physio.gr/
Το " Δομικό " μοντέλο της μυοσκελετικής δυσλειτουργίας έχει άμεση και απόλυτη σχέση με την ανατομία , τις ανωμαλίες στην στάση και τις εκφυλιστικές αλλοιώσεις (π.χ. εκφυλισμός του μεσοσπονδυλίου δίσκου , οστεόφυτα , σκολίωση , κ.λ.π.) . 
Η παρουσία αυτών ενοχοποιείται σαν η βασική αιτία των συμπτωμάτων . pathiseis2 clip image002
Η παραπάνω θεωρία έχει στηριχθεί από την σημαντική ανάπτυξη των διαγνωστικών μέσων όπως η ακτινογραφία (X-RAY) ,η αξονική τομογραφία (CT SCAN) ,η μαγνητική τομογραφία (MRI) . 
Σκοπός της θεραπείας είναι η ανακατασκευή της δομής σύμφωνα με την τέλεια αρχιτεκτονική . Δυστυχώς όμως σε αρκετές περιπτώσεις οι κατασκευές αντιστέκονται στις δικές μας προσπάθειες .
Τον τελευταίο καιρό ενισχύεται η άποψη ότι ένα μεγάλο ποσοστό μυοσκελετικού πόνου και κατ' επέκταση της σωματικής δυσλειτουργίας που αυτό προκαλεί , έχει την ρίζα του στα μυοπεριτοναικά στοιχεία και όχι στους νευρικούς ή τους αρθρικούς ιστούς .
Ο Rosomoff και οι συνεργάτες του έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κατά 90% και περισσότερο ο πόνος στη μέση οφείλεται στις αλλαγές στο μυοπεριτόναιο.
Ισχυρίζονται ότι η προέλευση του πόνου της μέσης δεν οφείλεται στην πίεση του νεύρου από εκφυλισμένο δίσκο ή από κήλη του δίσκου ( μία από τις περισσότερο δημοφιλείς θεωρίες ) , αλλά είναι το αποτέλεσμα του ονομαζόμενου σιωπηλού νεύρου και το πρόβλημα του πόνου στη μέση πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν ένα μη χειρουργικό πρόβλημα , άσχετο με την νευρική πίεση . 
Το αποτέλεσμα της πίεσης στην νευρική ρίζα είναι η μείωση της αισθητικότητας και η απουσία των εκουσίων κινήσεων , όχι πόνος . 
Μόνον όταν γίνει άρση της πίεσης εμφανίζεται ο πόνος , παράλληλα με την βαθμιαία επιστροφή των εκουσίων κινήσεων .
Η εμπλοκή του μυοπεριτόναιου οφείλεται ,είτε σε βιοχημικούς παράγοντες, είτε σε απευθείας τραυματισμό του .
Ο Saal και οι συνεργάτες του ισχυρίζονται , ότι όταν ο δίσκος τραυματιστεί ή βρίσκεται σε διαδικασία εκφυλισμού , απελευθερώνει νερό και πρωτεογλυκάνες . 
Αυτό το υλικό στην συνέχεια , μετά από βιοχημική μεταμόρφωση μέσω της γλυκοξιλιώσης , αρχίζει μέσα από ένα μη ελεγχόμενο σύστημα , να συμπεριφέρεται σαν ξένο σώμα . 
Το αποτέλεσμα είναι μία φλεγμονώδης ανταπόκριση . Καθώς η συσσώρευση αυτής της « ξένης » πρωτεΐνης μέσα στον επισκληρίδιο χώρο συνεχίζεται , προκαλεί σημαντική αύξηση στα επίπεδα της φωσφωλιπάσης , που οδηγεί στην παραγωγή «επώδυνων» χημικών ουσιών , άρα βιοχημικά προκαλείται το αίσθημα του πόνου .
Ένας μικροτραυματισμός του μυός προκαλεί τη ρήξη κάποιων μυικών ινών και του ενδοπλασματικού δικτύου . Απελευθερώνονται ιόντα Ca ++ , με αποτέλεσμα τη συνεχή μυϊκή σύσπαση . Αυτό προκαλεί ισχαιμία και οίδημα από την συσσώρευση των ιόντων του μεταβολισμού. Έτσι δημιουργούνται ή γίνονται ενεργά τα trigger points . 
Αυτά προκαλούν πόνο που μπορεί να προβάλλει και σε άλλα μέρη του σώματος .Προκαλούν επίσης ελάττωση της μυικής ελαστικότητας και της μυικής ισχύος .
Ο μυς γίνεται ευάλωτος σε καινούργιο τραυματισμό , ο οποίος επαναλαμβάνει τον προηγούμενο κύκλο .Σε οποιοδήποτε σημείο της μυικής γαστέρας μπορεί να δημιουργηθεί ένα ενεργό TP , που μπορεί να συνοδεύεται και από άλλα δορυφορικά .
Ο τραυματισμός μπορεί να προκαλέσει και την δραστηριοποίηση του αντανακλαστικού τάσης ή μυοτατικού αντανακλαστικού σαν απάντηση στην διέγερση των μυικών ατράκτων από την απότομη διάταση των μυών .
Έχουμε δηλαδή ενεργοποίηση του γάμα νευρώνα.
Αυτή η τάση που αναπτύσσεται μεταφέρεται στην απονεύρωση είτε απευθείας , είτε από την κινητοποίηση του οστού που προσφύεται στην απονεύρωση .Έχει καθορισμένη διεύθυνση , εύρος και ένταση . Μεταφέρεται και στους υπόλοιπούς μυς που περιβάλλονται από την ίδια απονεύρωση , οπότε ενεργοποιείται εκ νέου και σε αυτούς το αντανακλαστικό τάσης , με την μεταφορά της τάσης και σε γειτονικές απονευρώσεις , κ.ο.κ. .
Το Κ.Ν.Σ. δέχεται ερεθίσματα που μπορεί να προέρχονται από οποιοδήποτε ιστό (περιτονία , μύ , αρθρικό θύλακο , μήνιγγα , σπλάχνα , δέρμα κ.λ.π. ) .
Ο νωτιαίος μυελός περιλαμβάνει αισθητικούς και κινητικούς νευρώνες όπου δέχεται αυτά τα ερεθίσματα . Σε περίπτωση όμως που τα ερεθίσματα ξεπεράσουν κάποιο όριο , τότε οι ηλεκτροχημικές εκκενώσεις αρχίζουν να επηρεάζουν παράλληλα μονοπάτια . Η διάχυση αυτών των ερεθισμάτων μπορεί να είναι μονόπλευρη ή ετερόπλευρη . Το αποτέλεσμα της υπερφόρτωσης του Κ.Ν.Σ. ορίζεται σαν Facilitated Segment ( FS ) - ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ .
Σύμφωνα με τον UPLEDGER το FS μπορεί να εξηγήσει την ύπαρξη των παρακάτω προβλημάτων :
ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ: Ελάχιστης έντασης ερεθίσματα μπορεί να προκαλέσουν υπερβολική ανταπόκριση .
ΥΠΕΡΧΕΙΛΙΣΗ : Τα ερεθίσματα μπορεί να γίνουν ασαφή και να διασκορπιστούν σε γειτονικά μονοπάτια προκαλώντας διιστάμενα συμπτώματα . Με αυτόν τον τρόπο προκαλείται ο προβαλλόμενος πόνος .
ΔΥΣΤΡΟΦΙΑ : Ένας χρόνιος ερεθισμός μπορεί να επηρεάσει τα συμπαθητικά και αυτόνομα μονοπάτια και να οδηγήσει σε τροφικές και μεταβολικές αλλαγές σε ιστούς που σχετίζονται με την μυοσκελετική δυσλειτουργία 
Το FS μπορεί από μόνο του να είναι πηγή προβλημάτων . 
Αν για παράδειγμα τραυματισμός του δικέφαλου προκαλέσει αυξημένα νευρικά ερεθίσματα , τα οποία μεταφέρονται με του τύπου Ια και ΙΙ νευρώνες , στο σπονδυλικό τμήμα Α5 και άλλοι μύες που συνδέονται με αυτό το τμήμα ( υπερακάνθιος , ελάσσων στρογγύλος , ανελκτήρ της ωμοπλάτης , ελάσσων θωρακικός , κ.λ.π. ) μπορεί να δεχτούν ερεθίσματα διάχυσης με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του γάμα νευρώνα και σε αυτούς . Αποτέλεσμα που οδηγεί σε αυξημένη σπαστικότητα και επιδεκτικότητα στην τάση . Άλλοι ιστοί ( δερματικοί υποδοχείς ,σπλάχνα , εγκεφαλικά κέντρα ) μπορεί επίσης να πέσουν σε αυτή την δοκιμασία άμεσα ή έμμεσα . 
Δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι η περιτονία παίζει έναν έμμεσο ρόλο στον μεταβολισμό των οργάνων που περιβάλλει .Ακόμα ότι ο βασικός μεταβολισμός στα σπλάχνα εξαρτάται απευθείας από τις ρυθμικές κινήσεις της. Σε αυτό το τελευταίο μπορεί κανείς να προσθέσει τις ρυθμικές ή όχι κινήσεις του κινητικού συστήματος .
Η ελάττωση της υπερβολικής δραστηριότητας του γάμα νευρώνα καθώς και η απελευθέρωση των TPs είναι ο βασικός σκοπός για την ελάττωση της σπαστικότητας , ξανά τοποθετώντας τα αρχικά υποδείγματα της κίνησης , ενισχύοντας τον εκούσιο έλεγχο , βελτιώνοντας παράλληλα την μυϊκή ισχύ .
Η τεχνική S/CS φαίνεται να ανοίγει ένα παράθυρο για το Κ.Ν.Σ. να επανέλθει σε φυσιολογικές δραστηριότητες .
http://physio.gr/