Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Foto


Τι είναι με δύο λόγια το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο;

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (stroke) συμβαίνει όταν η ροή του αίματος στον εγκέφαλο, ελαττώνεται σημαντικά ή διακόπτεται απότομα. Αν αυτό συμβαίνει λόγω αιμορραγίας, πρόκειται για αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο
Αν πάλι αυτό οφείλεται σε απόφραξη ενός αγγείου, το επεισόδιο ονομάζεται ισχαιμικό.
ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ(3D) 
http://www.youtube.com/watch?v=O6HnGtYT2b8

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
1. η ύπαρξη ενός παρόμοιου επεισοδίου στο παρελθόν, είτε για τον ίδιο τον ασθενή, είτε για έναν από τους γονείς του
2. η ύπαρξη παροδικού εγκεφαλικού επεισοδίου (transient ischemic attack)
3. ή ύπαρξη εμφράγματος του μυοκαρδίου (σημαίνει ότι όλο το αγγειακό σύστημα πάσχει)
4. η ηλικία. Αν είναι κανείς πάνω από 55 ετών αυξάνονται σαφώς οι πιθανότητες να προσβληθεί, αν και εγκεφαλικό επεισόδιο περιγράφεται σε κάθε ηλικία, ακόμα και σε παιδιά
5. η αρτηριακή υπέρταση
6. η στένωση των καρωτίδων από αθηροσκλήρωση
7. το κάπνισμα
8. η υψηλή χοληστερόλη αίματος
9. ο σακχαρώδης διαβήτης
10. η παχυσαρκία
11. η καθιστική ζωή
12. άλλα νοσήματα της καρδιάς πχ καρδιακή ανεπάρκεια, αρρυθμίες όπως η κολπική μαρμαρυγή (atrial fibrillation) κλπ
13. η θεραπεία με οιστρογόνα / αντισυλληπτικά
14. ο αλκοολισμός
15. παθήσεις που σχετίζονται με την πήξη του αίματος πχ θρομβοφιλία
16. η χρήση ευφοριογόνων ουσιών πχ κοκαΐνη, αμφεταμίνες
17. τέλος, οι άνθρωποι της μαύρης φυλής, προσβάλλονται συχνότερα από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. 

ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ

να διατηρείτε κανονικό σωματικό βάρος

• να διακόψετε το κάπνισμα 

• να ελαττώσετε τη χοληστερόλη σε φυσιολογικά πλαίσια

• να ελέγχετε αυστηρά το σάκχαρο αίματος αν πάσχετε από σακχαρώδη διαβήτη

• να ασκείτε τακτικά πχ με περπάτημα μισής ώρας κάθε ημέρα

• να αντιμετωπίζετε κάθε καρδιολογικό ή πρόβλημα πήξης του αίματος, σε συνεργασία με τον γιατρό σας. 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

1. αδυναμία στα χέρια ή τα πόδια
2. μούδιασμα στα χέρια ή τα πόδια
3. δυσκολία στην ομιλία
4. δυσκολία στο περπάτημα (αστάθεια βάδισης)
5. ίλιγγος και ζάλη
6. ελάττωση της όρασης ή διπλωπία
7. πονοκέφαλος και εμετός
8. τέλος, σε μεγάλα εγκεφαλικά επεισόδια, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του και πέφτει σε κώμα. 
Συνήθως υπάρχει αδυναμία στη μια πλευρά του σώματος, που ονομάζεται ημιπάρεση (αν η παράλυση είναι μερική) και ημιπληγία (αν η παράλυση είναι πλήρης). Επίσης, συχνά προσβάλλεται και το πρόσωπο, με αποτέλεσμα να έχουμε πτώση της γωνίας του στόματος.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

1) Ποιος είναι ο ρόλος της αξονικής τομογραφίας στη διάγνωση του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου ;
Η αξονική τομογραφία είναι εξέταση κλειδί στην διάγνωση του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Μας δίνει γρήγορα απάντηση σε ένα βασικό ερώτημα : αν το επεισόδιο είναι αιμορραγικό ή ισχαιμικό. Ο διαχωρισμός αυτός είναι μεγάλης σημασίας γιατί η αντιμετώπιση είναι διαφορετική.
Πιο ειδικά, αν το επεισόδιο είναι ισχαιμικό, δίνεται εκτός των άλλων αντιπηκτική αγωγή, ενώ αν είναι αιμορραγικό, απαγορεύονται αυστηρά τα αντιπηκτικά διότι επεκτείνουν την αιμορραγία.
Συμπέρασμα : κάθε ασθενής με αιφνίδιας έναρξης νευρολογικά συμπτώματα, πρέπει να εξετάζεται με αξονική τομογραφία εγκεφάλου. 
2) άλλες διαγνωστικές εξετάσεις για να βρεθεί το αίτιο της απόφραξης πχ triplex καρωτίδων, triplex καρδιάς, αιματολογικές εξετάσεις κ.ο.κ.

 
  Πηγη https://www.facebook.com/erg.fysik

Foto
 
Foto


Occasionally, the carpal tunnel may narrow resulting in compression of the median nerve.
Carpal tunnel syndrome normally occurs following damage to the flexor tendons within the carpal tunnel. This results in swelling and inflammation of the tendons, thereby reducing the dimensions of the carpal tunnel, compressing the median nerve.
Causes

Overuse of the forearm flexors - When this tension is excessive due to too much repetition or high force, damage to the tendons may occur. This is usually due to gradual wear and tear associated with overuse, however, it may also occur traumatically due to a specific incident.

Greater prevelance in over 50
Women more common than men
And dominant hand more susceptible

Treatment

Remove biomechanical overload if this is the cause, only do pain free movements.

Activities which place large amounts of stress through the forearm flexors should be minimized, these include: racquet sports, gripping activities, opening jars, cans or doors, carrying or lifting.

Resting from aggravating activities ensures that the body can begin the healing process in the absence of further tissue damage.

Once the patient can perform these activities pain free, a gradual return to these activities is indicated provided there is no increase in symptoms.

Ignoring symptoms or adopting a 'no pain, no gain' attitude is likely to lead to the problem becoming chronic. Immediate, appropriate treatment in patients with this condition is essential to ensure a speedy recovery. Once the condition is chronic, healing slows significantly resulting in markedly increased recovery times.

Patients with carpal tunnel syndrome will usually benefit from following the R.I.C.E. Regime. The R.I.C.E regime is beneficial in the initial phase of the injury (first 72 hours) or when inflammatory signs are present (i.e. morning pain or pain with rest). This involves resting from aggravating activities (often with the use of a splint or Wrist Brace), regular icing, the use of a compression bandage and keeping the arm elevated. Anti-inflammatory medication may also significantly hasten the healing process by reducing the pain and swelling associated with inflammation.

Patients with carpal tunnel syndrome should perform pain-free flexibility and strengthening exercises as part of their rehabilitation to ensure an optimal outcome.

Over to you add your thoughts

 

Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα;

Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται σταδιακά, αρχικά στη μία μόνο πλευρά του σώματος, αλλά καθώς η εξελίσσεται η νόσος του Πάρκινσον, προσβάλλονται και οι δύο πλευρές. Κάθε άτομο θα αντιμετωπίσει διαφορετικά συμπτώματα, όσον αφορά τη βαρύτητα και τον ρυθμό επιδείνωσης, και μπορεί να παρατηρηθούν αυξομειώσεις από μέρα σε μέρα, με αποτέλεσμα την ύπαρξη "καλών" και "κακών" ημερών..
Τα τρία κύρια φυσικά, κινητικά-συμπτώματα είναι:
  • Τρόμος : Μπορεί να προσβάλλει τα χέρια και τα πόδια. Ο τρόμος είναι πιο έντονος κατά την ηρεμία, και μάλιστα βελτιώνεται κατά την επιτέλεση μιας δοκιμασίας. Μία άλλη κατάσταση που ονομάζεται Ιδιοπαθής Τρόμος συχνά διαγιγνώσκεται λανθασμένα ως ΝΠ καθώς προκαλεί και αυτή τρόμο,όχι όμως κατά την ηρεμία, αλλά κατά την επιτέλεση ,μιας δοκιμασίας.
  • Μυϊκή δυσκαμψία : προκαλεί μείωση της ευλυγισίας κατά τη διάρκεια της κίνησης.
  • Βραδυκινησία : προκαλεί βραδύτητα, το σύμπτωμα αυτό δυσκολεύει πολύ την έναρξη της κίνησης.
Η ισορροπία και η στάση μπορεί να διαταραχθεί με την εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον, με αποτέλεσμα προβλήματα στην βάδιση, την στροφή σε όρθια και ύπτια θέση, όπως όταν κάθεται ή σηκώνεται κανείς από την καρέκλα ή το κρεβάτι. Η αδυναμία στατικής ισορροπίας καταγράφεται από ορισμένους ως τέταρτο κύριο σύμπτωμα.
Η επικοινωνία μπορεί επίσης να είναι δυσχερής. Ο λόγος, η έκφραση του προσώπου, η γλώσσα του σώματος και η γραφή επηρεάζονται σε πολλούς ανθρώπους. Η έκφραση του προσώπου και η γλώσσα του σώματος είναι πολύ σημαντικές καθώς αποκαλύπτουν συναισθήματα. Οι ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον μπορεί να μη γίνουν κατανοητοί λόγω της αλλοίωσης και της βραδύτητας των εκφράσεων του προσώπου, και της ελαχιστοποίησης της γλώσσας του σώματος. Ορισμένοι ασθενείς με ΝΠ αναφέρουν ότι δεν μπορούν να δείξουν στους άλλους πώς αισθάνονται.
Άλλα συμπτώματα είναι διαταραχές ύπνου, κατάθλιψη και άγχος, πόνος και κόπωση. Στα όψιμα στάδια της νόσου μπορεί επίσης να εμφανιστούν διαταραχές στην κατάποση και τη μνήμη.

Καθώς εξελίσσεται το Πάρκινσον

Η εξέλιξη είναι συνήθως πολύ σταδιακή. Πολλοί ασθενείς αναφέρουν ότι είχαν τη νόσο του Πάρκινσον αρκετό καιρό - συχνά δύο με τρία χρόνια - προτού αναζητήσουν επίσημη διάγνωση. Συχνά οι ασθενείς αναγκάζονται να απευθυνθούν σε γιατρό, μόνο όταν τα συμπτώματά τους γίνουν αντιληπτά ή δυσχεραίνουν τις καθημερινές δραστηριότητές τους.
Τα συμπτώματα και η ανταπόκριση στη θεραπεία διαφέρουν από άτομο σε άτομο, συνεπώς δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί με ακρίβεια η εξέλιξη της νόσου. Για ορισμένους μπορεί να χρειαστούν αρκετά χρόνια για την πλήρη εξέλιξη της νόσου, ενώ για άλλους μπορεί να χρειαστούν λιγότερα.


Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος του Πάρκινσον;

Η διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον δεν είναι εύκολη διότι τα συμπτώματα της νόσου μοιάζουν με τα συμπτώματα άλλων νευρολογικών διαταραχών, και κάθε περίπτωση είναι μοναδική.
Ο ειδικός γιατρός, ο νευρολόγος, θα αναζητήσει δύο ή περισσότερα από τα τρία κύρια συμπτώματα (τρόμος, δυσκαμψία και βραδύτητα των κινήσεων/βραδυκινησία) και ο τρόπος που εξελίσσονται τα συμπτώματα. Στη συνέχεια, θα αξιολογηθεί το γενικό ιατρικό ιστορικό σας και θα υποβληθείτε σε κλινική εξέταση προτού τεθεί η διάγνωση. Ορισμένες φορές μπορεί να χρειαστούν διάφορες εξετάσεις που θα διαρκέσουν αρκετό χρόνο, προτού επιβεβαιωθεί η διάγνωση.
Παρότι το όργανο που προσβάλεται είναι ο εγκέφαλος, η αξονική τομογραφία εγκεφάλου δεν επιβεβαιώνει συνήθως τη διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον. Ορισμένες τομογραφίες μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να αποκλείσουν άλλες διαταραχές που προκαλούν παρόμοια συμπτώματα, αλλά η επιβεβαίωση της νόσου του Πάρκινσον βασίζεται στην αξιολόγηση των συμπτωμάτων και τη φυσική εξέταση.


Το γνωρίζατε;

Ο όρος "Παρκινσονισμός" είναι μία ομπρέλλα, κάτω από την οποία περιλαμβάνονται διάφορες καταστάσεις που όλες εμφανίζουν τρόμο, δυσκαμψία και βραδύτητα των κινήσεων ως κύρια συμπτώματα. Η συχνότερη μορφή "Παρκινσονισμού" είναι η νόσος του Πάρκινσον, αλλά υπάρχουν και άλλες καταστάσεις όπως η Πολυσυστηματική Ατροφία (MSA), ο Αγγειακός Παρκινσονισμός και η Προοδευτική Υπερπυρηνική Παράλυση (PSP).

Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος του Πάρκινσον;

Αν και οι θεραπείες της νόσου του Πάρκινσον συνεχώς βελτιώνονται, οι ερευνητές δεν έχουν ακόμη βρει τρόπο να αποτρέψουν ή να θεραπεύσουν τη νόσο. Ωστόσο, τα συμπτώματα μπορεί να ελεγχθούν αποτελεσματικά, συχνά με τη χρήση ενός συνδυασμού από τα ακόλουθα:
  • Φαρμακευτική αγωγή
  • Οι συμβατικές θεραπείες, όπως η φυσικοθεραπεία, η εργοθεραπεία, η λογοθεραπεία και η ορθοφωνική αγωγή
  • Συμπληρωματικές θεραπείες, όπως η αρωματοθεραπεία, η ρεφλεξολογία, η γιόγκα και το τάι τσι
  • Χειρουργικές θεραπείες
Δεν υπάρχει μία και μόνη, ιδανική θεραπεία διότι η πάθηση αυτή επιδρά σε κάθε άτομο με διαφορετικό τρόπο. Θα πρέπει να συνεργαστείτε με τον γιατρό σας για να καταλήξετε στον καλύτερο συνδυασμό θεραπειών για την περίπτωσή σας. Θα χρειαστούν τακτική παρακολούθηση και προσαρμογές στη θεραπεία καθώς μεταβάλλονται τα συμπτώματά σας.

Το γνωρίζατε;

Παρόλο που η νόσος αυτή δεν ονομαζόταν νόσος του Πάρκινσον μέχρι τον 19ο αιώνα, ήταν γνωστή εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Στην αρχαία Ινδία στο ιατρικό σύστημα της Αγιουβέρδα ονομαζόταν "Καμπαβάτα".

Ποιος αναλαμβάνει την αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον;

Πολλοί και διαφορετικοί επαγγελματίες υγείας μπορούν να σας βοηθήσουν. Η "Διεπιστημονική Ομάδα" περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα επαγγελματιών - ορισμένοι εκ των οποίων σας βοηθούν άμεσα, ενώ άλλοι σε δεύτερο χρόνο. Όμως το άτομο που θα συναντάτε συχνότερα, θα είναι ο οικογενειακός σας γιατρός και ένας γιατρός με ειδικό ενδιαφέρον για τη νόσο του Πάρκινσον. Θα αξιολογήσουν τα συμπτώματά σας, θα σας συνταγογραφήσουν και θα προσαρμόσουν τα φάρμακά όποτε αυτό είναι απαραίτητο και θα σας δώσουν γενικές συμβουλές για τα καθημερινά προβλήματα της νόσου του Πάρκινσον. Είναι σημαντικό να έχετε καλή σχέση με τους ανθρώπους αυτούς, ώστε να αισθάνεστε άνετα να συζητήσετε οποιαδήποτε προβλήματά σας.
Multidisciplinary team
Η Διεπιστημονική ομάδα είναι ένα σύνολο επαγγελματιών που είναι διαθέσιμοι να παράσχουν ένα πλήρες πρόγραμμα φροντίδας που θα αντιμετωπίσει όλες τις άμεσες και μελλοντικές σας ανάγκες. Για παράδειγμα, οι διαιτολόγοι θα σας βοηθήσουν να μάθετε τα φαγητά που πρέπει να τρώτε για να είστε υγιείς, ο φαρμακοποιός παρέχει συμβουλές για την λήψη της φαρμακευτικής αωγής, και φυσικοθεραπευτές θα σας βοηθήσουν να παραμείνετε δραστήριοι.

http://www.epda.eu.com
Foto
OPIΣMOΣ
Πρόκειται για μια από τις πιο συχνές παθήσεις των ποδιών και είναι η πιο συχνή αιτία πόνου στα πόδια των αθλητών. H πελματιαία απονευρωσήτιδα είναι η φλεγμονή τηςπελματιαίας απονεύρωσης
ΔIAΓNΩΣH
Η διάγνωση θα στηριχθεί κυρίως στο ιστορικό και την κλινική εξέταση. Οι απλές ακτινογραφίες βοηθούν μεταξύ άλλων και στον αποκλεισμό άλλων αιτίων πόνου στο πέλμα.
O ασθενής παρουσιάζει έντονο πόνο στην περιοχή της πτέρνας. Eπίσης, υπάρχει έντονος πόνος στην πλήρη φόρτιση ύστερα από ξεκούραση, παρατεταμένη ορθοστασία και κούραση, βάδισμα για ώρα σε ανώμαλο έδαφος, ένα καινούριο ζευγάρι υποδήματα με ακατάλληλη για τα πόδια μας σόλα, μια πορεία χιλιομέτρων σε ανηφορα κτλ.
Στην κλασική λοιπόν μορφή της πελματιαίας απονευρωσίτιδας:
1) ο πόνος εντοπίζεται βαθιά, αμέσως μπροστά από την πτέρνα και συχνότερα προς την μέσα πλευρά του πέλματος
2) ο πόνος είναι χειρότερος το πρωί και προς το τέλος μιας κουραστικής μέρας
3) τα πρώτα βήματα είναι ιδιαίτερα επώδυνα, ενώ ο πόνος υποχωρεί σχετικά με τη βάδιση, όταν το πόδι «ζεσταίνεται»
4) τα ενοχλήματα είναι πιο έντονα όταν κανείς βαδίζει με γυμνά πέλματα σε σχέση με τη βάδιση με υποδήματα

ΤΙ ΕΙΝΑΙ "ΑΚΑΝΘΑ ΠΤΕΡΝΑΣ"
Η άκανθα πτέρνας είναι μια μορφή οστεόφυτου στο μπροστινό τμήμα του οστού της πτέρνας, εκεί όπου προσφύεται η πελματιαία απονεύρωση.
Εμφανίζεται στο 13-27% των ανθρώπων (κατά μέσο όρο ένας στους πέντε έχουν άκανθα), χωρίς αυτοί να υποφέρουν πάντα από πόνο στην πτέρνα
Καθώς ο πόνος του πέλματος πολύ συχνά εντοπίζεται εκεί που στην ακτινογραφία φαίνεται η άκανθα, είναι λογικό να υποθέσει κανείς πως το ένα προκαλεί το άλλο. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.Η θεραπεία της πελματιαίας απονευρωσίτιδας δεν φαίνεται να έχει σχέση με την εμφάνιση ή της εξαφάνιση της άκανθας της πτέρνας

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
1) Φυσικοθεραπείες
2)Διατάσεις
3) Πάγος (10 λεπτά για 2-3 φορές την ημέρα)
4) Αντιφλεγμονώδη
5) Βοηθητικό ρόλο παίζουν επίσης και τα ορθωτικά πέλματα που απορροφούν τους κραδασμούς στην βάση της πτέρνας.
6) Τέλος, σε περιπτώσεις που όλα τα παραπάνω αν και εφαρμόστηκαν σωστά για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχουν πετύχει να ανακουφίσουν τον ασθενή εφαρμόζεται και η χειρουργική θεραπεία.
Το παρήγορο είναι πως, στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων ο πόνος τελικά θα υποχωρήσει..!!
 (4 foto)

 

Τι είναι η νόσος του Πάρκινσον

Η νόσος του Πάρκινσον ή όπως συχνά αναφέρεται ΝΠ, είναι μια προοδευτικά εξελισσόμενη, νευρολογική πάθηση. Χαρακτηρίζεται κυρίως από προβλήματα με την κίνηση του σώματος, που είναι γνωστά ως "κινητικά συμπτώματα" – με πιο αναγνωρίσιμο ίσως, τον τρόμο. Μπορεί επίσης να παρατηρηθούν και άλλα προβλήματα όπως πόνος, διαταραχές ύπνου και κατάθλιψη - γνωστά και ως "μη - κινητικά συμπτώματα".
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Διακύρηξη για τη Νόσο του Πάρκινσον, 6.3 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον, χωρίς φυλετική και πολιτισμική διάκριση. Η ηλικία έναρξης είναι συνήθως άνω των 60 ετών, αλλά εκτιμάται ότι ένας στους δέκα ανθρώπους λαμβάνει τη διάγνωση πριν την ηλικία των 50, ενώ οι άνδρες είναι λίγο περισσότεροι από τις γυναίκες.
Η νόσος του Πάρκινσον αλλάζει τη ζωή του ανθρώπου, αλλά δεν την απειλεί.

Το γνωρίζατε;

Η νόσος του Πάρκινσον πήρε το όνομά της από τον James Parkinson, τον Λονδρέζο γιατρό που πρώτος το 1817, κατέγραψε τα συμπτώματα της νόσου, την οποία ονόμασε "τρομώδη παράλυση". Η πρωτοποριακή του δουλειά στην αναγνώριση και περιγραφή της νόσου, τράβηξε την προσοχή του ιατρικού κόσμου.

Τι προκαλεί τη νόσο του Πάρκινσον; 

Basal Ganglia
Οι κινήσεις μας ελέγχονται από νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Για να γίνει η έναρξη της κίνησης, τα κύτταρα μεταβιβάζουν ερεθίσματα το ένα στο άλλο - και στο υπόλοιπο σώμα - χρησιμοποιώντας νευροδιαβιβαστές. Στους υγιείς ανθρώπους , τα μηνύματα αυτά μεταβιβάζονται ομαλά. Όμως, στους ασθενείς με τη νόσο του Πάρκινσον, τα μηνύματα παρεμποδίζονται και δεν μεταβιβάζονται ομαλά στους μυς. Τότε ανακύπτουν και τα προβλήματα ελέγχου της κίνησης.
Τα μηνύματα δεν καταφέρνουν να μεταβιβαστούν σωστά λόγω έλλειψης ντοπαμίνης - ενός από τους νευροδιαβιβαστές που εμπλέκονται στον έλεγχο της κίνησης. Στους ανθρώπους που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον, το 70 με 80% των κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη έχουν εκφυλιστεί και πεθάνει. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε μία μικρή περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται μέλαινα ουσία. Όταν υπάρχει ανεπάρκεια ντοπαμίνης, τα νευρικά κήτταρα δεν λειτουργούν σωστά και δεν μπορούν να μεταβιβάσουν μηνύματα στον εγκέφαλο, με συνέπεια την εμφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου του Πάρκινσον.
Αν και η ντοπαμίνη είναι ο κύριος νευρομεταβιβαστής που επηρεάζεται, στη νόσο του Πάρκινσον μπορούν να παρατηρηθούν διαταραχές και σε άλλους νευρομεταβιβαστές. Αυτό ερμηνεύει εν μέρει τον λόγο που η απλή υποκατάσταση της ντοπαμίνης δεν φέρνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι διαταραχές και άλλων νευροδιαβιβαστών μπορεί επίσης να ερμηνεύσουν τον λόγο για τον οποίο υπάρχουν τόσα πολλά μη-κινητικά συμπτώματα στη νόσο του Πάρκινσον.
Δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος που τα κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη εξαντλούνται τόσο γρήγορα. Γενικά θεωρείται ότι εμπλέκονται πολλαπλοί παράγοντες και η σύγχρονη έρευνα ενοχοποιεί τη γήρανση, ιούς, γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Επίσης δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος που συγκεκριμένοι άνθρωποι εκδηλώνουν τη νόσο του Πάρκινσον και όχι κάποιοι άλλοι.




Συζητώντας με ανθρώπους οι οποίοι έχουν δυσλειτουργίες και πόνο στον αυχένα, ρωτώντας τους τι έχουν ή από τη πάσχουν συχνά ακούω να μου λένε « έχω αυχενικό σύνδρομο, πάσχω από αυχενικό σύνδρομο » η φράση αυτή είναι εκτός από  λανθασμένη γενική και αόριστη.  Ο όρος Αυχενικό σύνδρομο δεν είναι μια συγκεκριμένη πάθηση,  αλλά αναφερόμαστε σε μια ομάδα συμπτωμάτων – ενοχλημάτων γύρω από τον αυχένα που μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο στον αυχένα, δυσκαμψία ( δυσκολία κίνησης ),  μειωμένη κινητικότητα του αυχένα, πόνο ο οποίος να αντανακλά στο άνω μέρος της πλάτης, στον ώμο τα χέρια και τα δάχτυλα, νευραλγίες ( μουδιάσματα κ.τ.λ. ) , πονοκέφαλο ( αυχενογενή ) και ζάλη.

Όλα αυτά τα συμπτώματα ανεξάρτητα από το αίτιο το οποίο τα προκαλεί ονομάζονται αυχενικό σύνδρομο.  Η αιτιολογία αυτών των συμπτωμάτων μπορεί να ποικίλει από άτομο σε άτομο.  Δηλαδή υπάρχουν διάφορες αιτίες  οι οποίες μπορεί να προκαλούν τα συμπτώματα και τις ενοχλήσεις σε έναν ασθενή. 




Ένας υπάλληλος γραφείου, νιώθει πόνο στον αυχένα, δυσκαμψία, μειωμένη κινητικότητα στις κινήσεις του αυχένα και  ένταση στο άνω μέρος της πλάτης.  










Αντίστοιχα ένας επαγγελματίας τερματοφύλακας, με καλό μυικό σύστημα παραπονιέται στο τέλος του αγώνα για πόνο στον αυχένα, δυσκολία σε κάποιες από τις κινήσεις του αυχένα, και μειωμένη κινητικότητα αυτών των κινήσεων



Δύο διαφορετικοί άνθρωποι με τα ίδια συμπτώματα, η αιτιολογία τους είναι όμως η ίδια ?

Μερικές από της αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν  πόνο στον αυχένα:

Στάδια φθοράς του δίσκου
  • Εκφυλισμός των αρθρώσεων του δίσκου η οποία με την πάροδο του χρόνου οδηγεί σε

            α) Ρήξη του ινώδη δακτυλίου στον δίσκο
            β) Προβολή του δίσκου (protrusion), Πρόπτωση – Κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου          ( Herniation)
           γ) Εκφυλισμός (degeneration) των άτυπων αρθρώσεων (lusca), και των αρθρώσεων Facet.
  • Στένωση σπονδυλικού σωλήνα
  • Λανθασμένη στάση κεφαλής και μυικές ανισορροπίες στην περιοχή 
  • Whishplash τραυματισμός.





Whishplash Τραυματισμός















Είναι αρκετά σημαντικό τόσο για τον ασθενή όσο και για τον θεραπευτή μέσω μιας λεπτομερής αξιολόγηση και  κλινικής εξέτασης του ασθενή να προσδιορίσει τις αιτίες και να αναλύσει τους παράγοντες που οδηγούν στην συγκεκριμένη κλινική κατάσταση με τα ανάλογα συμπτώματα. Ο στόχος μας είναι να θεραπεύσουμε την αιτία του προβλήματος και όχι μόνο τα συμπτώματα.  Έτσι εφαρμόζουμε ένα πλάνο θεραπείας και αποκατάστασης με τεχνικές που επιλέγονται προσεχτικά κάθε φορά, ανάλογα με την αιτία που τα προκαλεί και χρειάζεται να θεραπεύσουμε.

 http://orthopeadicmassage.blogspot.gr


Με τον όρο φυσική θεραπευτική* εννοούμε τις μεθόδους και τεχνικές στις οποίες ο θεραπευτής χρησιμοποιεί τα χέρια του και κινήσεις με το σώμα του ασθενή για την θεραπεία του προβλήματος χωρίς την χρήση μηχανημάτων ή φαρμάκων. Η παρουσία της φυσικής θεραπευτικής έχει γίνει πολύ σημαντική τα τελευταία χρόνια τόσο στις ΗΠΑ όσο και την Ευρώπη όσο και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Στην Ελλάδα ολοένα και περισσότερα άτομα καταφεύγουν στις μεθόδους αυτές για να αντιμετωπίσουν σωματικά και μυοσκελετικά προβλήματα.
  Σκοπός της φυσικής θεραπευτικής είναι η αποκατάσταση της υγείας του ψύχω - σωματικού συνόλου του ατόμου και όχι μόνο η αντιμετώπιση μεμονωμένων συμπτωμάτων.  Η κάθε θεραπευτική μέθοδος έχει το δικό της πεδίο δράσης και επιλέγεται ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Ο πρώτος στόχος μας είναι  η εκτίμηση της κατάστασης του ασθενή, η κατανόηση του μηχανισμού που προκάλεσε την δυσλειτουργία ή τον τραυματισμό. Με λεπτομερή αξιολόγηση (συγκεκριμένα τεστ και κινήσεις για κάθε τμήμα του σώματος) μπορούμε να διαπιστώσουμε σε ποια δομή υπάρχει  δυσλειτουργία, δηλαδή ο πόνος προέρχεται από τους μυς, τις αρθρώσεις νεύρα ή τα οστά.  Στις περισσότερες περιπτώσεις διαπιστώνεται συνδυασμός προβλημάτων, άρα απαιτείται ένας συνδυασμός τεχνικών για την αποκατάσταση. Έτσι γίνετε συνδυασμός ποικίλων τεχνικών συνδυάζοντας αρμονικά τεχνικές και χειρισμούς από τον θεραπευτή όπως μαλάξεις πιέσεις, έλξεις, δονήσεις με μοχλό το ίδιο το ανθρώπινο σώμα, ώστε να είναι αποτελεσματικότερη η θεραπεία. Στόχος πάντα είναι να θεραπεύσουμε την αιτία του προβλήματος  όχι μόνο τα συμπτώματα έτσι ώστε να αποκαταστήσουμε την δυσλειτουργία και λειτουργικότητα της περιοχής επαναφέροντας όσο το δυνατό περισσότερο την σωστή ανατομική διάταξη του σκελετού.
   Η φυσική θεραπευτική έχει ευεργετικά αποτελέσματα στον καθένα με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές , ανεξάρτητα από το αν αντιμετωπίζει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα υγείας.


Στη συνέχεια, παρατίθεται ενδεικτικός κατάλογος από κοινές καταστάσεις, στην αντιμετώπιση των οποίο οι τεχνικές αυτές έχουν αποδειχθεί χρήσιμες.

  • Πόνοι διαφόρων προελεύσεων

 Πόνοι στην μέση και στην πλάτη, οσφυαλγία, ισχιαλγία, αυχενικό σύνδρομο, ημικρανίες, μυϊκή ένταση, πιάσιμο, αδυναμία ή κόπωση, κράμπες, δυσκαμψία και πόνο στις αρθρώσεις.

  • Αρθριτικά, περιαρθρίτιδα, τενοντίτιδα ρευματισμοί.
  • Τραυματισμοί, σύνδρομα υπερχρέωσης

Βελτίωση αποκατάστασης μετά από κατάγματα, θλάσεις άλλες κακώσεις από άθληση, μετά από επεμβατικό ή άλλο τραυματισμό , ουλές, διαταραχές στάσης, μυϊκές ανισορροπίες κ.α.

  • Κόπωση, αδυναμία

Μετά από χειρουργείο ή τοκετό.

  • Ίλιγγος, Ζαλάδες, Πονοκέφαλος


Πως είναι μια συνεδρία της φυσικής θεραπευτικής.

Στην αρχή της συνεδρίας ο θεραπευτής θα πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό από τον ασθενή αντλώντας διάφορες πληροφορίες για της πιθανές ενοχλήσεις, τον τρόπο ζωής και την ψυχολογική και σωματική του κατάσταση. Θα παρατηρήσει συγκεκριμένα στοιχεία, όπως τη στάση του τον τρόπο κίνησης του σώματος του, και τις εκφράσεις του προσώπου του. Θα ψηλάφηση τους μύες και τα οστά σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος, θα παρατηρήσει την κίνηση των οστών και τον μαλακών ιστών της περιοχής καθώς και την θερμοκρασία του δέρματος ή την ποιότητα του σφυγμού. Με λεπτομερή αξιολόγηση (συγκεκριμένα τεστ και κινήσεις για κάθε τμήμα του σώματος) μπορούμε να διαπιστώσουμε σε ποια δομή υπάρχει  δυσλειτουργία, δηλαδή ο πόνος προέρχεται από τους μυς, τις αρθρώσεις, τα νεύρα ή τα οστά.  Επιδιώκει έτσι να σχηματίσει μια ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης του ψυχοσωματικού(μυοσκελετικού) συνόλου του ατόμου.
Έτσι εφαρμόζουμε ένα πλάνο θεραπείας και αποκατάστασης με τεχνικές που επιλέγονται προσεχτικά κάθε φορά, γιατί στοχεύουν στο να διορθώσουν τις συγκεκριμένες ανισορροπίες του κάθε ατόμου. Είναι προσαρμοσμένες ώστε να διορθώσουν και αποκαταστήσουν την δυσλειτουργία και λειτουργικότητα της περιοχής επαναφέροντας όσο το δυνατό περισσότερο την σωστή ανατομική διάταξη του σκελετού.

Οι τεχνικές επιλέγονται από μια ευρεία γκάμα που μπορεί να περιλαμβάνει, χειρομαλάξεις, Μυοπεριτονιακή απελευθέρωση, τεχνικές κινητοποίησης, νευρομυικές  τεχνικές, τεχνικές μυϊκής ενέργειας, διατάσεις, ασκήσεις σταθεροποίησης και άλλες ειδικές ασκήσεις (Pilates κ.α.). Εκπαιδεύουμε τον ασθενή να χρησιμοποιεί σωστά το σώμα του, ενώ τέλος γίνεται εκμάθηση ενός ατομικού προγράμματος ασκήσεων με σκοπό την ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος, και την εξαλείψει της μυϊκής ανισορροπίας ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο του προβλήματος (αυτοέλεγχος).

Συνήθως επιτυγχάνεται μια αίσθηση βαθειάς χαλάρωσης κατά την διάρκεια και μετά από μια τέτοια συνεδρία. Η διέγερση ή καταπράυνση της ροής της ενέργειας, που επιτυγχάνεται μέσα από της διάφορες τεχνικές των μεθόδων αυτών, προκαλούν συχνά κάτι που έχει περιγράφει από πολλούς ανθρώπους ως ανακούφιση, γλυκός πόνος ή αίσθηση ότι κάτι απλώνεται ή ανοίγει σε διάφορες περιοχές του σώματος.
πιγη http://orthopeadicmassage.blogspot.gr
Τα Μυο-Περιτοναϊκά Σημεία Πυροδότησης Πόνου είναι εντοπισμένες περιοχές ευαισθησίας και πόνου (οζίδια),  στις βαθύτερες στοιβάδες του μυ, ο ερεθισμός των οποίων με μηχανική πίεση προκαλεί πόνο που συνήθως αντανακλάται σε άλλες συγκεκριμένες περιοχές του σώματος.
Τα Trigger Points (ΜΣΠς) μπορούν να προκαλέσουν βράχυνση στο μυ με αποτέλεσμα τον περιορισμό εύρους κίνησης γειτονικών αρθρώσεων, τη γενικότερη αδυναμία του μυός αλλά και δυσλειτουργία όσον αφορά τη συνεργασία του με άλλες μυϊκές ομάδες για παραγωγή κάποιας συγκεκριμένης κίνησης.
Για την εξουδετερωσή τους χρησιμοποιούμε συγκεκριμένη δαχτυλική πίεση, στο σημείο που βρίσκοντε και στην συνέχεια εφαρμόζουμε διάταση της περιοχής.

      ii.            Εγκάρσια μάλαξη (Cyriax). Friction Massage

Η τεχνική αυτή αναπτήχθεικέ  από τον Δρ J. Cyriax (ορθοπεδικός) το 1941, εφαρμόζεται κυρίως σε προβλήματα μυών, συνδέσμων, τενόντων, θυλάκων (π.χ. διαστρέμματα, τενοντίτιδες, θυλακίτιδες,  μυϊκές συμφύσεις).

Η  Εγκάρσια Μάλαξη (Cyriax) στοχεύει στην κινητοποίηση των μαλακών ιστών και στη μείωση του εντοπισμένου μυϊκού σπασμού, ιδιαιτέρα μετά από κάποιο τραυματισμό. Βοηθάει στην απορρόφηση του οιδήματος, συμβάλει στην ευκαμψία του ουλώδους  ιστού και τη μείωση της τοπικής ευαισθησίας.
  

Το Deep Tissue Massage  είναι ένα είδος θεραπευτικής μάλαξης η οποία επικεντρώνεται στην επαναφορά της αρχικής  θέσης και κατάστασεις των βαθύτερων στιβάδων των μυϊκών ιστών. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε περιπτώσεις χρόνιας σύσπασης  και έντασης των μυών σε περιοχές του σώματος, όπως στην περιοχή του αυχένα, της πλάτης, της μέσης,και της ωμικής ζώνης.Η κίνηση είναι αργή και η πίεση βαθειά. Επιπλέον, ο θεραπευτής επικεντρώνεται, κυρίως, στα σημεία όπου υπάρχει πόνος και ένταση σε αντιδιαστολή με τη γενικευμένη χαλάρωση όλου του σώματος που επιδιώκεται στη, κλασική μάλαξη.

Πώς ενεργεί το Deep Tissue Massage;

Όταν υπάρχουν χρόνιες μυϊκές εντάσεις ή μικροτραυματισμοί, δημιουργούνται συχνά συμφύσεις στους μύες και τους τένοντες όπου ο ιστός σκληραίνει και εμφανίζονται κόμποι. Οι συμφύσεις περιορίζουν την κυκλοφορία του αίματος, τη μυϊκή ευλυγισία και κίνηση προκαλόντας πόνο και φλεγμονή.
Το Deep Tissue Massage ενεργεί με φυσικούς τρόπους, μαλακώνοντας και «διαλύοντας» τις συμφύσεις μέσα από τη χρήση βαθειάς και εστιασμένης πίεσης και τριβής η οποία εφαρμόζεται, συνήθως, εγκάρσια στις μυϊκές ίνες. Λόγω αυτών των θεραπευτικών διεργασιών, συμβαίνει κάποιες φορές κατά τη διάρκεια της μάλαξης, μερικοί θεραπευόμενοι να νοιώσουν  δυσαρέσκεια και πόνο. Όπως επίσης και μετά από τη συνεδρία, μπορεί να υπάρξει κάποια δυσκαμψία ή πόνος αλλά αυτή συνήθως υποχωρεί σε μία μέρα.
Σε νευρολογικό επίπεδο με το Deep Tissue Massage ενεργοποιούνται ειδικοί νευρικοί υποδοχείς του περιφερικού νευρικού συστήματος που συμβάλουν μέσω νεύρο-αντανακλαστικών μηχανισμών στην μείωση των μυϊκών εντάσεων.

Οι τεχνικές του Deep Tissue Massage έχουν σχεδιαστεί προκειμένου να επιτύχουν εστιασμένη θεραπευτική μάλαξη. Εφαρμόζοντας τις τεχνικές αυτές σε συγκεκριμένους μύες, μυϊκές ομάδες και αρθρώσεις, ο θεραπευτής έχει πρόσβαση σε βαθύτερα επίπεδα του μαλακού ιστού. Αρχίζει τη μάλαξη στους επιφανειακούς  μύες και σταδιακά αυξάνει όλο και περισσότερο το βάθος εφαρμογής των θεραπευτικών χειρισμών, επηρεάζοντας τη δομή των  μυϊκών ομάδων και του συνδετικού ιστού της δεύτερης και τρίτης στοιβάδας του μυϊκού συστήματος. Η πίεση δεν εφαρμόζεται  απότομα σε βαθύ επίπεδο, ούτε και με την ταχύτητα που γίνεται στην κλασική  Μάλαξη, γιατί αυτό προκαλεί άμεση σύσπαση του μυ (προκειμένου να προστατευθεί) και μπορεί να δημιουργήσει τραυματισμό ή φλεγμονή χωρίς λόγο.
Συνύθως δεν χρησημποποιούμε λάδια ή άλλες κρέμες για να μπορούμε να εισχωρήσουμε στα βαθύτερα στρώματα ιστών και μυών.

 Σε ποιες περιπτώσεις  χρησιμοποιείται το Deep Tissue Massage ;

Σε αντίθεση με τη κλασική μάλαξη, η οποία χρησιμοποιείται για χαλάρωση, το Deep Tissue Massage  συνήθως εφαρμόζεται σε συγκεκριμένα προβλήματα όπως:

  • Χρόνιοι πόνοι
  • Περιορισμένη κινητικότητα
  • Θεραπεία κακώσεων (πτώσεις, τραυματισμοί κατά τη διάρκεια αθλημάτων κ.λ.π.)
  • Επαναληπτικές κακώσεις, σύνδρομα υπέρχρησης όπως το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, οι επικονδυλίτιδες και τενοντίτιδες υπερακανθίου
  • Προβλήματα στη στάση του σώματος
  • Πόνοι Οστεοαρθίτιδας
  • Ινομυαλγία
  • Μυϊκές εντάσεις ή μυικός σπασμός
http://orthopeadicmassage.blogspot.gr/



Η εγκυμοσύνη, οι πόνοι της γέννας, και ο τοκετός δημιουργούν πολλές αλλαγές στο σώμα μιας γυναίκας - μερικές πραγματοποιούνται αργά κατά τη διάρκεια αρκετών μηνών, και μερικές οφείλονται στον οξύ τραυματισμό κατά τη διάρκεια τον πόνων της γέννας και του τοκετού. Όλες οι γυναίκες που περνούν από αυτήν την καταπληκτική διαδικασία αλλάζουν τον τρόπο που χρησιμοποιούν το σύστημα των μυών τους για να σταθεροποιήσουν την οσφυοπυελική περιοχή και να μεταβιβάσουν τα φορτία μέσω αυτής στο σώμα τους . Το πρόγραμμα για  την υγεία της μητέρας μετά τον τοκετό έχει ως σκοπό να προσδιορίσει τα λανθασμένα σχέδια κίνησης που υπάρχουν μετά τον τοκετό εν συνεχεία να προωθήσει και να αποκαταστήσει τη φυσιολογική μορφή και λειτουργία της οσφυοπυελικής περιοχής μέσω της εκπαίδευσης, της άσκησης και των μεταβαλλόμενων σχεδίων κίνησης.
Ο στόχος αυτού του προγράμματος είναι να παρέχει τη γνώση και τις δεξιότητες που πρέπει να αποκαταστήσουν τη φυσιολογική λειτουργία  της μέσης και της λεκάνης σας.
Το πρόγραμμα εξετάζει συγκεκριμένα τις συνέπειες που εμφανίζονται μέσω της εμπειρίας - βιώματος της εγκυμοσύνης και του τοκετού πληροφορίες που αναφέρονται, καθώς επίσης οι ασκήσεις και τα σχέδια κίνησης που θα διδαχτείτε, θα σας βοηθήσουν να αποκαταστήσετε τα φυσιολογικά σχέδια σταθεροποίησης για την μέση και την πυελική σας ζώνη.
Τα φυσιολογικά σχέδια σταθεροποίησης και κίνησης μπορούν ενδεχομένως να μειώσουν τον κίνδυνο μελλοντικού πόνου στη μέση σας και στην λεκάνη σας, καθώς επίσης και να αποτρέψουν τα προβλήματα όπως η μητρική πρόπτωση και δυσλειτουργία της κύστης.
Το πρόγραμμα  αποτελείται από τις εκπαιδευτικές πληροφορίες καθώς επίσης και τις πρακτικές ασκήσεις οι οποίες όλες κατευθύνονται προς την εκμάθηση των σωστών ασκήσεων για την αποκατάσταση της φυσιολογικής  λειτουργίας του βαθύ κοιλιακού τοιχώματος και του πυελικού εδάφους.

Aλαγές κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης


  • Αλλαγή της στάσης με την αύξηση του βάρους του μωρού.
  • Διάταση των κοιλιακών τοιχωμάτων -  τραυματισμός TrA
  • Δυσκολία να εισπνεύσουμε πλήρως
  • Rectus Diastasis – αποχωρισμός των κοιλιακών τοιχωμάτων στο τελευταίο τρίμηνο.
  • Πόνος στην μέση μπορεί να υποδεικνήει  αναστολή των βαθιών μυών. 



Επίδραση των πόνων της γέννας & του τοκετού


Πιθανές τραυματισμένες περιοχές
  • Πυελικό έδαφος
  • Τοίχωμα κοιλιακών
  • Ηβική σύμφυση και  ιερολαγόνιες αρθρώσεις

Αποτέλεσμα
  • Μειωμένος συντονισμός της λειτουργίας του πυρήνα

Συνέπειες των λανθασμένων σχεδίων κίνησης και στάσης


  • Δυσκολία αναπνοής
  • Δυσκολία κίνησης των ισχίων
  • Αύξηση ενδο-κοιλιακής πίεσης

Τα φυσιολογικά σχέδια κίνησης που θα αναπτυχθούν στο πρόγραμμα θα σας βοηθήσουν ώστε να:


  1. Σταθεροποιήσουν τις αρθρώσεις της οσφυϊκής μοίρας και της πυελικής ζώνης.
  2. Αφήσουν τα ισχία να κινηθούν ελεύθερα.
  3. Επιτρέψουν στο θώρακα να κινείτε ελεύθερα για φυσιολογική αναπνοή
  4. Παρέχουν ακριβώς το σωστό ποσό ενδοκοιλιακής πίεσης ώστε να παρέχουν τη σταθερότητα χωρίς τη συμπίεση στα όργανα 



Ο πόνος στην μέση είναι ένα κοινό σύμπτωμα που έχει επιπτώσεις στο  80 - 85% των ανθρώπων για κάποιο διάστημα στη ζωή τους. Η σοβαρότητα μπορεί να κυμανθεί από την απλή ενόχληση ως την σημαντική ανικανότητα. Υπάρχουν διάφορες πιθανές αιτίες του πόνου στην μέση συμπεριλαμβανομένης, της υπέρχρησης, λανθασμένα πρότυπα κίνησης και στάσης και  τραυματισμός από την ανύψωση ενός αντικειμένου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πόνος στην μέση μπορεί να θεραπευτεί αποτελεσματικά, εάν η σωστή μέθοδος υιοθετείται. Εντούτοις, υπάρχει μια ευρεία ποικιλία παραγόντων που μπορεί να συμβάλει στον πόνο στην μέση. Για να θεραπευτεί επιτυχώς ο πόνος στην μέση, αυτοί οι παράγοντες πρέπει να προσδιοριστούν και να θεραπευτούν δεδομένου ότι έχουν επιπτώσεις σε κάθε άτομο.

Ειδικευμένο πρόγραμμα για ανθρώπους με προβλήματα και πόνους στην μέση
Αυτό είναι ένα πρόγραμμα για τους ανθρώπους που έχουν (χρόνιο) πόνο στην μέση και για τους ανθρώπους που θέλουν να αποφύγουν την εμπειρία του μελλοντικού πόνου στην μέση. Αυτό είναι ένα πρόγραμμα για όλους τους ανθρώπους που θέλουν να αποκτήσουν μια δυνατή σπονδυλική στήλη ώστε να κάνουν τις εργασίες τους και να εκτελούν τις καθημερινές τους δραστηριότητές χωρίς πόνο.
Στόχος του προγράμματος είναι η σπονδυλική σταθεροποίηση και η ενδυνάμωση της σπονδυλικής στήλης συνολικά, έτσι ώστε να μειωθεί ο πόνος στη μέση και τα συχνά επεισόδια πόνου στην μέση.
   Το πρόγραμμα αυτό έχει διάρκεια πέντε ωριαίων συνεδριάσεων. Περιλαμβάνοντας :

  1.  Εκπαίδευση και προπόνηση με ασκήσεις κινητοποίησης της σπονδυλικής στήλης, όπου θα βελτιώσουν την κίνηση της Σ.Σ, και του σώματος.
  2.  Εκπαίδευση και προπόνηση με ασκήσεις σταθεροποίησης, που σκοπό έχουν να σταθεροποιήσουν - δυναμώσουν την Σ.Σ.  Σ’ αυτό το μέρος θα μάθετε  πως να εκπαιδεύσετε - ενδυναμώσετε τους βαθύ μύες της σπονδυλικής στήλης (Εγκάρσιο κοιλιακό, πολυσχιδή και  μύες του πυελικού σας εδάφους. Μύες του πυρήνα ). Οι μύες αυτοί είναι σημαντικοί για την σταθερότητα και την σωστή λειτουργία της σπονδυλικής στήλης.
  3. Εκπαίδευση και προπόνηση με διατατικές ασκήσεις και ασκήσεις χαλάρωσής για τους μύες της Σ.Σ, οι ασκήσεις αυτές έχουν σκοπό να βελτιώσουν την ευλυγισία της Σ.Σ, ώστε οι κινήσεις μας να γίνονται ποιο άνετα, και επίσης να την αποφορτίζουν από την ένταση των καθημερινών μας δραστηριοτήτων. 

Οι ασκήσεις αυτές σκοπό έχουν να κάνουν τη σπονδυλική στήλη πιο δυνατή και ελαστική, απαλλάσσοντας την από τα χρόνια προβλήματα και πόνους της μέσης και των αρθρώσεων,  βελτιώνοντας την συνολική δύναμη – αντοχή και λειτουργικότητα της σπονδυλικής στήλης και του κορμού σας.
  Το πρόγραμμα βασίζεται  στην κατανόηση της λειτουργίας της σπονδυλικής στήλης και των μυών της. Με αυτήν την κατανόηση της σπονδυλικής λειτουργίας, είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε  αποτελεσματικότερα προγράμματα άσκησης που εκπαιδεύουν - γυμνάζουν τους  μύες  για τις συγκεκριμένες λειτουργίες τους.





Η σπονδυλική μας στήλη αποτελείτε από τους σπονδύλους (οστά), τους μεσοσπονδύλιους δίσκους, οι οποίοι βρίσκονται ανάμεσα στους σπονδύλους, τα νεύρα, το νωτιαίο μυελό, τους συνδέσμους και μύες που την περιβάλουν. Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείτε από τον ινώδη δακτύλιο (περιφερικά), και τον πηκτοειδή πυρήνα (κέντρο). Η μετακίνηση του πηκτοειδή πυρήνα του δίσκου προς την περιφέρεια και προς τον ινώδη δακτύλιο (πρόπτωση), αυτή η παραπάνω μετακίνηση μπορεί να προκαλέσει μηχανική  πίεση στον ινώδη δακτύλιο προκαλώντας πόνο από τον ερεθισμό των νευρικών απολήξεων που βρίσκονται στην περιφέρεια του ινώδη δακτυλίου ή αν είναι σημαντική προκαλεί πίεση στις αντίστοιχες νευρικές ρίζες. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα πόνο τοπικά ή μπορεί να αντανακλά και να διαχέεται στο γλουτό και τα κάτω άκρα. Μπορεί να υπάρξει ρήξη του ινώδη δακτυλίου από τον πηκτοειδή πυρήνα με αποτέλεσμα το περιεχόμενό του να έρχεται σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλων της Σ.Σ προκαλώντας φλεγμονή. Λόγω της φλεγμονώδους αντίδρασης δημιουργείται οίδημα το οποίο οδηγεί στην πίεση των νευρικών ριζών ή άλλων ευαίσθητων δομών της περιοχής προκαλώντας έντονο πόνο.  

Τι συμπτώματα - χαρακτηριστικά έχει ένας άνθρωπος με κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ?


  • Πόνο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης ή πόνο που αντανακλά στον γλουτό και τα κάτω άκρα.
  • Μουδιάσματα – τσιμπιές με συγκεκριμένη κατανομή στα κάτω άκρα ή παραισθησία.
  • Μυϊκό σπασμό της περιοχής – Trigger point
  • Μειωμένη δύναμη σε συγκεκριμένους μύες των κάτω άκρων.
  • Μειωμένη κινητικότητα της οσφυϊκής μοίρας (π.χ. κάμψη).
  • Πλάγια κλίση του κορμού προς τη μια πλευρά.
Πως μπορεί να βοηθηθεί ένας ασθενής με κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου με εναλλακτικές θεραπείες:

Τεχνικές κινητοποίησης.

Οι τεχνικές  κινητοποίησης αποτελούνται από ήπιες  κινήσεις της περιληφθείσας άρθρωσης,  στην κατεύθυνση στην οποία είναι περιορισμένη. Επίσης χρησιμοποιούνται  κινήσεις από τα χέρια του θεραπευτή για αποσυμπιεστή της σπονδυλικής στήλης.  

Τεχνικές μυϊκής χαλάρωσης (Orthopaedic Massage, Neuromuscular Therapy, Myofascial Release.)

Η διαδικασία  μυϊκής  χαλάρωσης ή μυϊκής διέγερσης αποτελούνται από την ήπια διάταση στον περιληφθέντα μυ που έχει την υπερβολική ένταση, ή τις επαναλαμβανόμενες συστολές του μυός που είναι σε υπερβολική  χαλάρωση.  Οι ήπιες τεχνικές  δακτυλικής πίεσης μπορεί να εφαρμοστεί στον πόνο των trigger point. Η μυϊκή χαλάρωση μπορεί επίσης να επιτευχθεί με διάφορες τεχνικές μασάζ όπως Myofascial release, Therapeutic Massage κ.α.

Ασκήσεις σταθεροποίησης

Η σταθεροποίηση  και οι  αισθητικό - κινητικές ασκήσεις έχουν ως σκοπό να εκπαιδεύσουν το κεντρικό νευρικό σύστημά σας,  να βελτιώσουν τη σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης έτσι η  σπονδυλική  σας στήλη προστατεύεται μέγιστα κατά τη διάρκεια των καθημερινών σας  δραστηριοτήτων.

Κατάλληλη εργονομία

Ο εργασιακός χώρος και οι συμβουλές τρόπου ζωής σχεδιάζονται για να εξετάσουν τους παράγοντες στη διατροφή και την εργασία σας, το σπίτι ή τις ψυχαγωγικές δραστηριότητες που διαιωνίζουν τις δυσλειτουργίες  της σπονδυλικής στήλης που οδηγούν σε τραυματισμό και πόνο στην πλάτη. 





 http://orthopeadicmassage.blogspot.gr

Η τενοντοπάθεια του επιγονατιδικού τένοντα, περιγράφεται και σαν  Jumper Knne, γόνατο του άλτη. Λόγω της συχνότητας που εμφανίζεται σε αθλητές και αθλήματα που περιέχουν άλματα και αναπήδησης, όπως το μπάσκετ, βόλεϊ, άλμα εις ύψος και άλμα εις μήκος (τριπλούν). Ωστόσο η τενοντοπάθεια μπορεί να εμφανιστεί και σε αθλητικούς δραστήριους ανθρώπους στους οποίους η προπόνηση περιλαμβάνει κινήσεις με αλλαγές κατεύθυνσης αλλάζουν και οι οποίοι δεν εκτελούν άλματα και αναπήδησης.  Ο όρος τενοντίτιδα επιγονατιδικού ( ο οποίος χρησιμοποιόταν παλιότερα ) δεν είναι αληθής ούτε ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.  Η κατανόηση της παθολογίας για ους τένοντες μέσα από την επιστημονική έρευνα, δείχνει πως στον επιγονατιδικό τένοντα υπάρχουν εκφυλιστικές αλλαγές – διαταραχές στην δομή του τένοντα (Τεντονοπάθεια ), παρά φλεγμονώδεις διαταραχές και κύτταρα ( Τενοντίτιτδα ). Για αυτόν τον λόγο σε γενικές γραμμές ο σωστός όρος είναι τεντονοπάθεια του επιγονατιδικού.

Κλινικά χαρακτηριστικά


Ευαισθησία στον κάτω πόλο της επιγονατίδας
Ο ασθενή παραπονιέται για πόνο στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατου ο οποίος επιδεινώνεται με δραστηριότητες όπως τα άλματα και αναπήδησης. Η συνηθέστερη περιοχή που εντοπίζεται η τεντονοπάθεια είναι η εν τω βάθη σύνδεση του τένοντα με τον κάτω πόλο της επιγονατίδας. Ο τένοντας είναι ευαίσθητος στην ψηλάφηση, και ιδιαίτερα στον κάτω πόλο της επιγονατίδας και στο ή πάνω στο σώμα του τένοντα. Σε αυτά τα σημεία συχνά βλέπουμε και πάχυνση του τένοντα. Συνήθως σε ασθενείς με τενοντοπάθεια επιγονατιδικού τένοντα, παρατηρούμε αδυναμία τετρακέφαλους σε σχέση μα το άλλο πόδι.
Ένας έμπειρος κλινικός μπορεί να αξιολογήσει και να προσδιορίσει τους προδιαθεσικούς παράγοντες, όπως είναι η μυική βράχυνση του τετρακέφαλου, και τον οπίσθιων μηριαίων, η μυική αδυναμία του γαστροκνήμιου ή η μη φυσιολογική εμβιομηχανική της λεκάνης, της επιγονατοδομηριαίας άρθρωσης και του άκρου πόδα.

Θεραπευτικές επιλογές


Η συντηρητική ( μη χειρουργική ) θεραπευτική προσέγγιση της τενοντοπάθειας του επιγονατιδικού τένοντα απαιτεί τις κατάλληλες ασκήσεις ενδυνάμωσης, μείωση των φορτίσεων, Διόρθωση της εμβιομηχανικής ( λανθασμένα πρότυπα κίνησης) και την θεραπεία των μαλακών ιστών.

Μείωση των φορτίσεων : Τροποποίηση των δραστηριοτήτων και διόρθωση της λανθασμένης  εμβιομηχανική των αρθρώσεων

Ένας τρόπος για να μειωθούν οι φορτίσεις πάνω στον επιγονατιδικό τένοντα χωρίς να παραμείνει αδρανής ο αθλητής να τροποποιήσουμε τις δραστηριότητες του και να διορθώσουμε τα λανθασμένα πρότυπα κίνησης. Έτσι εάν  είναι ικανός μπορεί να συνεχίσει να παίζει και να κάνει την προπόνηση, κάνουμε όμως τροποποιήσεις στο πρόγραμμά του. Μειώνοντας τη ποσότητα των αλμάτων, αναπηδήσεων, τον σπριντ που κάνει και τις ώρες προπόνησης που κάνει την εβδομάδα. Εμβιομηχανικές μελέτες αποκαλύπτουν πως   περίπου το 40% της ενέργειας από μια προσγείωση ( από κάποιο άλμα ή πήδημα ), μεταδίδεται κεντρικά.  Η  ποδοκνημική και οι μύες τις γάμπα παίζουν σπουδαίο ρόλο ως απορροφητικές  στην αρχική  φόρτιση που αναπτύσσεται κατά την προσγείωση και τελικά μεταδίδεται στο γόνατο. Επομένως η γάμπα και όλες αυτές οι αρθρώσεις πρέπει να λειτουργούν καλά για να εμποδίσουν την περίσσια και υπερβολική  φόρτιση  στον επιγονατιδικό τένοντα. Επίσης η καλύτερη τεχνική στην φάση της  προσγείωσης μπορεί να μείωση την φόρτιση στον επιγονατιδικό τένοντα. Η διόρθωση της λανθασμένης εμβιομηχανικής απαιτεί την αξιολόγηση των ανατομικών και των λειτουργικών ανωμαλιών. 

Λειτουργικές βιομηχανικές  ανωμαλίες που επι - φορτίζουν τον επιγονατιδικό τένοντα
Ανελαστικότητα των οπίσθιων μηριαίων, της λαγονοκνημιαίας ταινίας, των μυών της γάμπας, περιορισμένο εύρος κίνησης της ποδοκνημικής, αδυναμία των μυών του τετρακέφαλου και του γαστροκνήμιου.  Έτσι δημιουργούνται λανθασμένα  πρότυπα κίνησης τα οποία οδηγούν στην κούραση και την μη φυσιολογική κίνηση φωτίζοντας περαιτέρω των επιγονατιδικό τένοντα.  Επομένως χρειάζεται μια λεπτομερής αξιολόγηση των περιφερειακών και κεντρικών μυών σε ασθενής με τεντονοπάθεια επιγονατιδικού.

Θεραπεία μαλακών ιστών.



 

  • Λειτουργική μάλαξη στον τετρακέφαλο,και στους μύες της γάμπας.






  • Εξουδετέρωση Trigger Point στον γαστροκνήμιο.
















  • Friction Massage στον επιγονατιδικό τένοντα



Friction Massage στον επογονατιδικό τένοντα

Η  Εγκάρσια Μάλαξη (Cyriax) στοχεύει στην κινητοποίηση των μαλακών ιστών και στη μείωση του εντοπισμένου μυϊκού σπασμού, ιδιαιτέρα μετά από κάποιο τραυματισμό. Βοηθάει στην απορρόφηση του οιδήματος, συμβάλει στην ευκαμψία του ουλώδους  ιστού και τη μείωση της τοπικής ευαισθησίας.



Θεραπευτική άσκηση

Έκκεντρη προπόνηση πάνω σε κατκλινή επιφάνεια για τον επιγονατιδικό τένοντα.  15 επαναλήψεις, δύο φορές την ημέρα για 12 εβδομάδες.



    
  http://orthopeadicmassage.blogspot.gr